مروري بر تأثير ملاتونين بر بيماري‌هاي سيستم عصبي

مقدمه: ملاتونين هورموني است كه از غده پينه‌آل ترشح شده و نقش مهمي در تنظيم عملكردهاي مغز ايفاء مي‌كند. اين هورمون با فعاليت آنتي اكسيداني موجب حمايت بدن در برابر عوامل آسيب‌رسان داخلي و خارجي مي‌گردد. ملاتونين با حفظ هوموستازي ميتوكندري توليد راديكال‌هاي آزاد را كاهش مي‌دهد و به سنتز ATP در ميتوكندري‌ كمك مي‌كند. كاهش ملاتونين با افزايش سن يكي از فرضيه هاي مطرح شده در زمينه توجيه افزايش بروز اختلالات عصبي است. عوامل مختلفي در تنظيم و توليد ملاتونين نقش دارند. اين هورمون به‌عنوان يك عامل محافظتي عصبي در برابر برخي اختلالات عصبي از قبيل بيماري آلزايمر، بيماري پاركينسون، افسردگي و ميگرن عمل مي‌كند. نتيجه‌گيري: با توجه به اثرات مثبت بر سيستم عصبي، خواص غير سمي پس از مصرف طولاني‌مدت و نبود عوارض جانبي، ملاتونين مي‌تواند يك تركيب مناسب براي درمان برخي بيماري‌هاي عصبي باشد.

Introduction: Melatonin is a hormone secreted from the pineal gland and plays an important role in regulating the brain functions. This hormone with antioxidant activity supports the body against internal and external damaging factors. Melatonin reduces the production of free radicals by preserving mitochondrial homeostasis, and contributes to ATP synthesis in mitochondria. Reduction of melatonin by aging is one of the hypotheses suggested to be implicated in increase of the incidence of neurological disorders. Various factors play a role in the regulation and production of the melatonin. This hormone can act as aneuroprotective agent for some neurological disorders, such as Alzheimer’s disease, Parkinson’s disease, depression, and migraine. Conclusion: According to the positive effects on the nervous system, non-toxic properties following long-term application, and the absence of side effects, melatonin can be a suitable compound for treatment of some neurological disease.