اثربخشي زوج درماني مبتني بر تصويرسازي ارتباطي: تأثير آن بر دلزدگي زناشويي

مقدمه: رويكرد تصويرسازي ارتباطي يك نظريه در مورد ازدواج و فرايند درمان تعارضات زناشويي است. بر اساس ايده اصلي اين رويكرد، انتخاب همسر بر اساس يك تصوير ذهني از پدر و مادر ايده‌آل كه در دوران كودكي شكل گرفته است، صورت مي‌گيرد و سازگاري با همسر نيز بستگي به اين تصوير اوليه دارد. مطالعه حاضر به‌منظور بررسي اثربخشي زوج درماني مبتني بر تصويرسازي ارتباطي بر كاهش دلزدگي زناشويي طراحي شد. مواد و روش‌ها: اين پژوهش يك مطالعه نيمه تجربي بود كه از طرح پيش‌آزمون –پس‌آزمون با گروه كنترل استفاده شد. جامعه آماري پژوهش حاضر شامل كليه زوجين داراي تعارضات زناشويي مراجعه كننده به مركز مشاوره و خدمات روانشناختي راستين در شهر گرگان، ايران طي سه ماهه دوم سال 1397 بود. نمونه شامل 20 زوج بود كه به روش نمونه‌گيري در دسترس انتخاب شدند و با روش گمارش تصادفي در دو گروه آزمايش و كنترل (هر گروه 10 زوج) قرار گرفتند. ارزيابي آزمودني‌ها در مراحل پيش‌آزمون و پس‌آزمون با استفاده از مقياس دلزدگي زناشويي پاينز (1996) صورت گرفت. 8 جلسه گروهي زوج درماني مبتني بر تصويرسازي ارتباطي براي گروه آزمايش برگزار شد در حالي كه گروه كنترل هيچ درماني دريافت نكردند. يافته‌ها: ميانگين و انحراف معيار نمرات دلزدگي زناشويي ميان آزمودني‌هاي گروه آزمايش در مراحل پيش‌آزمون و پس‌آزمون به‌ ترتيب برابر با 21/97±81 و 15/66±68/05 بود. ميانگين و انحراف معيار نمرات دلزدگي زناشويي در آزمودني‌هاي گروه كنترل قبل از مداخله و بعد از مداخله به ترتيب برابر با 16/79±80/95 و 14/31±82/50 بود. نتايج تحليل كوواريانس نشان داد كه دلزدگي زناشويي در زوجين گروه آزمايش پس از دريافت مداخله تصويرسازي ارتباطي كاهش معني‌داري داشت. نتيجه‌گيري: زوج درماني مبتني بر تصويرسازي ارتباطي زوج‌ها را قادر مي‌سازد كه از سوي يكديگر درك شوند و تجربه اين احساس مي‌تواند به افزايش شادكامي، صميميت و همدلي بين زوج‌ها منجر شود و همچنين دلزدگي زناشويي را كاهش دهد.

Introduction: The imago relationship approach is a theory on dating marriage and the process of marital conflicts treatment. Based on the main idea of this approach, choosing the spouse is done based on a mental image from ideal parents which has been formed in childhood, and compatibility with spouse is also reliant on this early image. The present study was designed to investigate the effectiveness of couple therapy based on imago relationship therapy on reducing couple burnout. Materials and Methods: The present research was a semi-empirical s tudy, which used a pretes t-pos ttes t with control group design. The s tatis tical population of the present study included all the couples with marital conflicts referring to Rastin counseling and psychological services center in Gorgan, Iran, during the second quarter of 2018. The sample included 20 couples who were selected by available sampling method and were assigned into two experiment and control groups (10 couples per group) through ransom assignment method. The assessment of the subjects was conducted in pretest and posttest stages by using Pines’ marital burnout scale (1996). Eight sessions of group couple therapy based on imago relationship therapy were held for the experiment group while the control group received no intervention. Results: The mean and standard deviation of the scores of couple burnout among the subjects of the experiment group in pretes t and pos ttes t s tages equaled 81 ± 21.97 and 68.05 ± 15.66, respectively. The mean and standard deviation of the scores of couple burnout in the subjects of the control group equaled 80.95 ± 16.79 and 82.50 ± 14.31 in pre-and post-intervention, respectively. Results of the covariance analysis suggested that couple burnout in the couples of the experiment group has significantly decreased after receiving the imago relationship therapy intervention. Conclusion: Couple therapy based on imago relationship therapy enables the couples to understand one another, and experiencing this feeling can lead to increased happiness, intimacy, and empathy in couples and, therefore, reduce couple burnout