عنوان مقاله :
ديدگاه آدورنو نسبت به هنر و زيبايي‌شناختي معاصر
عنوان به زبان ديگر :
Adorno's Dark Thinking about Contemporary Art
پديد آورندگان :
اسفندياري، سيمين دانشگاه رازي - گروه فلسفه، كرمانشاه , الياسى، بهروز دانشگاه آزاد اسلامى واحد علوم تحقيقات، تهران , الياسى، آزاده دانشگاه رازي، كرمانشاه
كليدواژه :
آدورنو , تاريك انديشي , زيبايي‌شناسي , هنر
چكيده فارسي :
آدورنو متفكري متأثر از كانت و هگل، با ديدگاهي انتقادي، زيبايي‌شناسي خود را بنياد نهاد. در زيبايي شناسي او تاريك‌انديشي و بدبيني نسبت به هنر مدرن و پسامدرن به صورتي متناقض پديدار است. مصاديق بدبيني آدورنو يعني فرهنگ توده، صنعت- فرهنگ و متأثر از آن عقلاني شدن، كالايي شدن، شيئي شدن، بُتوارگي تا هنر روزگار ما ادامه داشته است كه ما با ناديده گرفتن خط فاصل مدرنيسم و پست‌مدرن با آگاهي به چالشها و گوناگوني ها، آن را در ذيل هنر معاصر تحليل مي كنيم. آدورنو درباره‌ي هنر، ايده‌ي «زبيا يي شناسي رهايي بخش» را در سر مي پروراند؛ اما نگاه او به اين پديده سلبي بود. سلطه‌ي سرمايه و سياست متأثر از توده گرايي در نظر آدورنو سبب شده كه هنردر پي فقدان كاركرد اصيل خود، رنجي بر انسانها تحميل كند. مسلماً دليل دفاع آدورنو از هنر آوانگارد بدان دليل است كه اين نوع هنر به گمان او به توده اي شدن و به تبع آن اسارت در بند سياست و سرمايه داري تن نميدهد. در اين مقاله سعي بر اين است كه به دلايل تاريك انديشي آدورنو درباره ي هنر معاصر به صورت تحليلي– توصيفي از موضعي انتقادي پرداخته شود.
چكيده لاتين :
Adorno is the thinker that affected by Kant and Hegel. Of course he established his Aesthetics whit critical viewpoint. First domain of his Aesthetics is dark thinking and pessimistic about Modern art and postmodernity that appears with paradoxical form. We account all of event that happened as contemporary art. Examples of Adorno's pessimistic namely is mass culture industry that affected by rationalism, commodity, reification, idolatry that all of them continued to our time. We analyze contemporary art whit ignorance of distance between modernism and postmodernism in continuous and integrated linear. Adorno has a liberation Aesthetics idea about Art but his viewpoint was privative. In Adornos ideas, domination of capitalism and politics was cause of lack of authentic function of Art, which imposed suffering to human. Certainly the reason of Adorno's defends of Avant-garde Art is that kind of art not following mass culture, and not surrounded by politics and capitalism.
عنوان نشريه :
فلسفه تحليلي
