عنوان مقاله :
مقايسه اثربخشي آموزش اختصاصي‌سازي خاطرات، درمان فعالسازي رفتاري و درمان شناختي -رفتاري بر افسردگي مقاوم به درمان
پديد آورندگان :
صدرمحمدي، رضوان دانشگاه لرستان - گروه روانشناسي، خرم آباد , غلامرضايي، سيمين دانشگاه لرستان - گروه روانشناسي، خرم آباد , قدم پور، عزت اله دانشگاه لرستان - گروه روانشناسي، خرم آباد
كليدواژه :
افسردگي , درمان شناختي -رفتاري , روان‌درماني
چكيده فارسي :
مقدمه: افسردگي مقاوم به درمان يك شكل شديد از افسردگي عمده است كه اغلب در درمان‌هاي متعدد با استانداردهاي داروهاي ضد افسردگي شكست مي‌خوردند و يك پيش‌آگهي نامطلوب درازمدت دارند. هدف از اين مطالعه مقايسه اثربخشي آموزش اختصاصي‌سازي خاطرات، درمان فعالسازي رفتاري و درمان شناختي -رفتاري بر افسردگي مقاوم به درمان بود. مواد و روش‌ها: اين پژوهش نيمه‌آزمايشي با طرح پيش‌آزمون -پس‌آزمون و پيگيري با گروه كنترل مي‌باشد. شركت‌كنندگان همه بيماران مبتلا به افسردگي مقاوم به درمان در شهر رفسنجان، ايران مي‌باشند. 60 بيمار مبتلا به افسردگي مقاوم به درمان كه به روانپزشك و دو روانشناس در سال 96 مراجعه كرده بودند، انتخاب شدند. آن‌ها به صورت تصادفي به 4 گروه 15 نفره، 3 گروه آزمايش و يك گروه كنترل تقسيم شدند. اطلاعات توسط پرسشنامه افسردگي بك، نشخوار فكري و نارسايي كنش نگرش جمع‌آوري شد. يافته‌ها: نتايج نشان داد در ميزان افسردگي بين سه گروه درماني با گروه كنترل در سطح پس‌آزمون تفاوت معني‌داري وجود دارد. اين تفاوت در مرحله پيگيري نيز مشهود بود. علاوه بر اين در متغير نشخوار فكري بين آموزش اختصاصي‌سازي خاطرات و فعالسازي رفتاري در مراحل پس‌آزمون و پيگيري تفاوت معني‌داري وجود دارد. به‌علاوه در سطح نگرش در مرحله پس‌آزمون بين آموزش اختصاصي‌سازي خاطرات و فعالسازي رفتاري و در مرحله پيگيري بين آموزش اختصاصي‌سازي خاطرات و درمان شناختي -رفتاري و فعالسازي رفتاري تفاوت معني‌داري وجود دارد. نتيجه‌گيري: با توجه به نتايج، استفاده از روان‌درماني به‌خصوص آموزش اختصاصي‌سازي خاطرات به‌عنوان يك مداخله روانشناختي مؤثر در مديريت افسردگي مقاوم به درمان پيشنهاد مي‌گردد.
چكيده لاتين :
Introduction: Treatment-resistant depression is a severe form of major depression that
often fails with multiple treatments with standard antidepressants and has a poor long-term
prognosis. The aim of this study was to compare the effect of memory specificity training,
behavioral activation treatment, and cognitive behavioral therapy on treatment-resistant
depression. Materials and Methods: This is a semi-experimental research with pre-test,
post-test and follow-up with a control group. The participants are all patients with treatmentresis
tant depression in Rafsanjan, Iran. Sixty patients with treatment-resistant depression who
referred to a psychiatrist and two psychologists in 2017 were selected. They were randomly
divided into four groups of 15 persons; three experimental and one control groups. Data
were collected by Beck depression, rumination and dysfunctional attitude questionnaire.
Results: The results have shown a significant difference in the post-test depression of all
three treatment groups compared to the control group. This difference was also evident in the
follow-up phase. Furthermore, there was a significant difference in the rumination variable
between the memory specificity training and behavioral activation in the post-test and followup
stages. In addition, there was a significant difference in the attitude level between the
memory specificity training and behavioral activation in the post-test phase and between the
memory specificity training and cognitive-behavioral therapy and behavioral activation in the
follow-up phase. Conclusion: According to the results, the use of psychotherapy, especially
memory specificity training, is suggested as an effective psychological intervention in the
management of treatment-resistant depression.
عنوان نشريه :
علوم اعصاب شفاي خاتم
