هم‌بستگي كيفيت زندگي كاري با رضايت شغلي پرستاران در بيمارستان‌هاي آموزشي دانشگاه علوم‌پزشكي همدان

Correlation of Nurses’ Quality of Working Life and Job Satisfaction in Teaching Hospitals of Hamadan University of Medical Sciences

مقدمه: پرستاران عمده‌ترين بخش نيروي انساني نظام سلامت را تشكيل مي‌دهند. اين مطالعه با هدف تعيين رابطه كيفيت زندگي كاري و رضايت شغلي پرستاران در بيمارستان‌هاي آموزشي دانشگاه علوم‌ پزشكي همدان انجام شده است. روش كار: مطالعه حاضر توصيفي-تحليلي است كه در آن 269 پرستار بيمارستان شهر همدان به‌صورت تصادفي انتخاب شدند. گردآوري داده‌ها به كمك دو پرسشنامه رضايت شغلي و كيفيت زندگي كاري صورت گرفت كه ضريب پايايي آنها بر اساس شريب آلفاي كرونباخ به ترتيب 94/9 و 80 بوده است. داده‌ها با نرم‌افزار SPSS نسخه 21، آمار توصيفي و آزمون كاي‌دو و آزمون تي و ANOVA تجزيه و تحليل شدند. يافته‌ها: بين كيفيت زندگي كاري با امنيت شغلي و ارزشيابي رابطه معناداري وجود دارد (0/05>P)، اما با ديگر ابعاد مانند مشاركت در تصميم‌گيري، نظام باز ارتباطات، سرپرست و حقوق و مزايا رابطه معناداري مشاهده نمي‌ِشود. همچنين بين رضايت شغلي از بعد حقوق و مزايا و ترفيع شغلي رابطه معناداري وجود دارد (0/05>P) و با ساير ابعاد مانند ماهيت كار، سرپرست، روابط با همكار، ترفيع شغلي و حقوق و مزايا رابطه معناداري ندارد. بين كيفيت زندگي كاري و رضايت شغلي نيز رابطه معنا‌داري مشاهده شد (0/001=P). نتيجه‌گيري: بين رضايت شغلي و كيفيت زندگي ‌كاري پرستاران در جامعه مطالعه حاضر، ارتباط معنادار و مثبتي وجود دارد؛ بنابراين توجه سياست‌گذاران، برنامه‌ريزان نظام سلامت و مديران بيمارستان‌ها به نيازهاي كليدي پرستاران مانند افزايش حقوق و مزايا، امنيت شغلي، ترفيع و ارزشيابي عادلانه مي‌تواند در افزايش رضايت شغلي و كيفيت زندگي كاري پرستاران نقشي بسيار مهمي ايفا كند.

Introduction: Nurses are considered as the major part of the human resources of the health system. The aim of this study was to determine the relationship between quality of working life and job satisfaction of nurses in teaching hospitals of Hamadan University of Medical Sciences. Methods: The study is descriptive-analytic. A total of 269 nurses from Hamadan hospitals were randomly selected. The collection tools were two job satisfaction questionnaires and quality of working life with a Cronbach’s alpha coefficient of 94.9 and 81 respectively. Data were analyzed by SPSS21 using t-test, ANOVA and Chi-square test. Results: Findings showed that there is a significant relationship between quality of working life and job satisfaction (P<0.05). The results also showed that there is a meaningful relationship between the job satisfaction from the perspective of salaries and benefits (P<0.05), job promotion. But there are no significant relationships with other dimensions such as, the nature of the work, supervisor, and relationships with colleague and job promotion. There was a significant relationship between working life and job satisfaction (P=0.001). Conclusion: The results indicated that there is a significant and stable relationship between job satisfaction and quality of working life of nurses in the studied population. Therefore, the attention of policymakers, health system planners and hospital managers to the key needs of nurses, such as increasing salaries and benefits, job security, job promotion and fair evaluation can play an important role in increasing job satisfaction and improving the quality of working life of nurses.