تأثير آموزش خودمراقبتي بر آگاهي و نگرش بيماران مبتلا به آسم: يك مطالعه كارآزمايي باليني تصادفي

The Effect of Self-care Education on knowledge and Attitude in Patients with Asthma: A Randomized Clinical Trial

مقدمه: آسم از شايع‌ترين بيماري‌هاي مزمن تنفسي و يكي از معضلات اصلي سيستم‌هاي بهداشتي درماني در بسياري از جوامع دنيا و از جمله كشور ايران محسوب مي‌شود. از موارد مهم در افزايش آگاهي و تغيير نگرش افراد، آموزش خودمراقبتي است. مطالعه حاضر با هدف بررسي تأثير آموزش خودمراقبتي بر آگاهي و نگرش بيماران مبتلا به آسم انجام شد. روش‌كار: در اين مطالعه نيمه‌تجربي، 104 بيمار مبتلا به آسم به روش نمونه‌گيريِ در دسترس انتخاب و به طور تصادفي به دو گروه آزمون (52=n) و كنترل (52=n) تقسيم شدند. پيش از مداخله، پرسش‌نامه‌هاي آگاهي و نگرش را هر دو گروه تكميل كردند. به گروه آزمون آموزش خودمراقبتي در چهار جلسه 60 دقيقه‌اي داده شد؛ در حالي كه به گروه كنترل، هيچ‌گونه آموزشي داده نشد. 8 هفته پس از پايان مداخلات، پرسش‌نامه‌ها توسط دو گروه تكميل شدند. داده‌ها با نرم‌افزار SPSS نسخه 16 و نيز با آمار توصيفي و آزمون‌هاي تي‌مستقل و تي‌زوجي در سطح اطمينان 95 درصد تحليل شدند. يافته‌ها: نتايج نشان داد ميانگين و انحراف‌معيارِ نمره آگاهي و نگرش پيش از شروع آموزش خودمراقبتي در گروه آزمون و كنترل تفاوت معني داري نداشت (0/05> P). پس از آموزش، ميانگين و انحراف‌معيار نمره آگاهي و نگرش بين گروه آزمون با كنترل از نظر آماري تفاوت معني‌داري داشت (0/001>P). نتايج نشان داد كه آگاهي و نگرش در گروه آزمون پس از مداخله به شكل معناداري بهبود يافته بود. نتيجه گيري: نتايج اين مطالعه نشان داد آموزش خودمراقبتي بر آگاهي و نگرش در بيماران آسمي مؤثر است. بنابراين با توجه به شيوع بالاي اين بيماري و بار اقتصادي و اجتماعي ناشي از آن، به‌كارگيري آموزش خودمراقبتي جهت بهبود آگاهي و نگرش بيماران مبتلا به آسم توصيه مي‌شود.

Introduction: Asthma is one of the most common chronic respiratory diseases and one of the major problems in health systems in many societies around the world including Iran. Self-care is one of the most important factors in raising the awareness and attitude of individuals. The purpose of this study was to investigate the effect of self-care education on knowledge and attitude of patients with asthma. Methods: In this quasi-experimental study, 104 patients with asthma were selected by available sampling method and randomly divided into two groups (n=52) and control (n=52). Both groups filled the questionnaire of awareness and attitude before the intervention. The self-care group was trained in four sessions of 60 minutes. The questionnaire was filled again this time by both groups, 8 weeks after the intervention. and the data was analyzed using SPSS 16, descriptive statistics, independent t-test and paired t-test at 95% confidence interval. Results: The results showed that there was no significant difference between the mean and standard deviation of knowledge and attitude scores before and after self-care education (P> 0.05). There was a statistically significant difference between the mean and standard deviation of the knowledge and attitude of the experimental and control groups after the training (P<0.05). The results showed that the knowledge and attitude of the experimental group significantly improved after the intervention. Conclusion: The results of this study showed that self-care education is effective on knowledge and attitude in asthmatic patients. Therefore, considering the high prevalence of this disease and its economic and social burden, self-care education is recommended to improve the knowledge and attitude of asthmatic patients.