مقابله با نارسايي اوليه‌ي تخمدان در زنان ايراني: يك مطالعه‌ي كيفي

Coping with Primary Ovarian Insufficiency in Iranian Women: A Qualitative Study

مقدمه: نارسايي اوليه‌ي تخمدان، به عنوان يائسگي قبل از 40 سالگي تعريف مي‌شود. زنان مبتلا، علاوه بر عوارض جسماني، با مشكلات رواني- اجتماعي بسياري مواجه هستند كه مي‌تواند كيفيت زندگي آن‌ها را كاهش دهد. هدف از انجام اين مطالعه، بررسي چگونگي مقابله‌ي زنان ايراني با نارسايي اوليه‌ي تخمدان بود. روش‌ها: اين مطالعه‌ي كيفي با استفاده از مصاحبه‌ي عميق نيمه ساختار يافته بر روي 16 نفر از زنان داراي نارسايي اوليه‌ي تخمدان انجام شد كه به صورت نمونه‌گيري مبتني بر هدف انتخاب گرديدند. مصاحبه با شركت كنندگان، با روش تحليل محتوا مورد تجزيه و تحليل قرار گرفت. يافته‌ها: چگونگي مقابله‌ي زنان با نارسايي اوليه‌ي تخمدان در چهار طبقه‌ي اصلي تاب‌آوري (تطابق با زندگي، معنويت، رشد پس از سانحه و كسب اطلاعات)؛ نگرش نسبت به بيماري (باورهاي غلط و مثبت‌انديشي)؛ تلاش براي مديريت سلامتي (اصلاح شيوه‌ي زندگي،كاستن خطر، راه‌كارهاي پيش‌گيرانه و مادري غير ژنتيكي) و جستجوي حمايت (همسر، خانواده، دوستان، تيم درماني و دولت) دسته‌بندي شد. نتيجه‌گيري: نياز مبرمي به ارتباط مؤثر و حمايتي، ارايه‌ي اطلاعات دقيق و خدمات مشاوره‌اي به اين دسته از زنان از سوي درمانگران احساس مي‌شود. همچنين، ايجاد پايگاه‌هاي اينترنتي جهت ارايه‌ي اطلاعات صحيح و تشكيل گروه‌هاي حمايتي مجازي به تطابق اين افراد كمك مي‌كند. در كنار اين عوامل، دولت مي‌تواند با پوشش بيمه‌اي خدمات سلامت باروري، راه سازگاري را بر آنان هموار سازد.

Background: Primary ovarian insufficiency is known as menopause before the age of 40 years. The afflicted women face both physical complications and various psychosocial problems capable of reducing their quality of life. The present study aimed to investigate the way Iranian women coped with the disease. Methods: This was a qualitative study using in-depth semi-structured interviews with 16 women with primary ovarian insufficiency selected via purposive sampling method. The data from interviews were then analyzed using content analysis method. Findings: Four main categories emerged for the way Iranian women with primary ovarian insufficiency confronted the disease: resilience (adaptation to life, spirituality, posttraumatic growth, and obtaining information), attitude towards the disease (wrong beliefs vs. positivism), attempts to manage health (life style modification, risk reduction, preventive measures, and non-genetic motherhood), and seeking support (from spouse, family, friends, healthcare team, and the government). Conclusion: There is a strong need to provide these women with effective and supportive relationships, as well as accurate information and consultation services. Moreover, creating websites for accurate information provision and forming virtual support groups helps them get adapted. Besides, the government can facilitate their adaptation with the disease through fertility insurance coverage.