مرکز منطقه ای اطلاع رساني علوم و فناوري - تاثير محدوديت غذايي با يا بدون تمرين ورزشي بر بيان ژن‌هاي بتا-كاتنين و گليكوژن‌سنتازكيناز3-بتا در عضله اسكلتي موش‌هاي صحرايي نر

چكيده فارسي :

محدوديت غذايي و تمرين ورزشي يكي از مداخلات كاربردي براي كاهش وزن و افزايش طول عمر مي‌باشد. با اين حال، ابهاماتي در رابطه با تأثير محدوديت غذايي با يا بدون تمرين ورزشي بر توده و قدرت عضلاني وجود دارد و هنوز مسير پيام‌رساني و پروتئين‌هاي درگير در اين زمينه به طور دقيق مشخص نشده‌اند. بنابراين، مطالعه حاضر با هدف تعيين تأثير محدوديت غذايي با يا بدون تمرين ورزشي بر بيان ژن‌هاي بتا-كاتنين و گليكوژن سنتازكيناز3-بتا در عضله‌ نعلي موش‌هاي صحرايي نر انجام گرديد. روش‌ كار: 24موش صحرايي نربه شكل تصادفي در سه گروه كنترل، محدوديت غذايي و محدوديت غذايي+تمرين ورزشي جايگزين شدند.طي سه ماه پژوهش،گروه كنترل به صورت آزادانه به آب و غذا دسترسي داشت، در حالي كه غذاي گروه‌هاي داراي محدوديت غذايي تا حد50 درصد گروه كنترل محدود شد. گروه محدوديت غذايي+تمرين ورزشي علاوه بر محدوديت غذايي، به مدت 12هفته در برنامه‌ي تمرين ورزشي شركت كرد. 48ساعت پس از آخرين جلسه تمرين، عضله اسكلتي موش‌هاي صحرايي استخراج و ميزان بيان ژن‌هاي بتا-كاتنين و گليكوژن سنتازكيناز3-بتا با استفاده از روش Real Time-PCR بررسي شد. داده‌هاي حاصله توسط آزمون تحليل واريانس يك‌طرفه و تعقيبي توكي تجزيه و تحليل شدند (05/0>p). يافته‌ها: بيان ژن بتا-كاتنين در عضله نعلي گروه محدوديت غذايي و محدوديت غذايي+تمرين ورزشي به طوري غير معني‌داري كمتر از گروه كنترل بود(به ترتيب %38 و %8/8؛ 05/0p). نتيجه‌گيري: در كل، 12هفته محدوديت غذايي(50%)، موجب افزايش بيان ژن كليدي گليكوژن سنتازكيناز3-بتا در مسير پيام‌رساني Wnt عضله نعلي شد و اين ممكن است با كاهش توده و قدرت عضله اسكلتي همراه باشد. با اين حال، اضافه شدن تمرين ورزشي به محدوديت غذايي ممكن است اين روند را كند نمايد.