بررسي فراواني نوع خشونت محل كار عليه تكنسين‌هاي فوريت‌هاي پزشكي استان همدان و ارتباط آن با متغيرهاي فردي و شغلي در سال 1397

Frequency of the Type of Workplace Violence Against Hamadan Medical Emergency Technicians and Its Relationship with Individual and Occupational Variables, 2018

مقدمه: تكنسين‌هاي فوريت‌هاي پزشكي به‌دليل مواجهه با شرايط اورژانسي بيشتر در معرض خشونت قرار مي‌گيرند. به‌دليل تأثيرات جسمي و رواني مخرب اعمال خشونت، بررسي فراواني نوع خشونت محل كار و عوامل مؤثر بر آن ضروري به نظر مي‌رسد؛ بنابراين مطالعه حاضر با هدف تعيين فراواني نوع خشونت محل كار عليه تكنسين‌هاي فوريت‌هاي پزشكي استان همدان و ارتباط آن با متغيرهاي دموگرافيك انجام شد. روش‌كار: مطالعه توصيفي-مقطعي حاضر در سال 1397 به بررسي 137 تكنسين فوريت‌هاي پزشكي استان همدان به‌صورت تصادفي طبقه‌اي-نسبتي پرداخته است. جمع‌آوري داده‌ها نيز به كمك پرسشنامه استاندارد خشونت محل IL، WHO و ICN با روش خوداظهاري صورت گرفته است و داده‌ها پس از جمع‌آوري، با نرم‌افزار آماري SPSS نسخه 16 تجزيه و تحليل شده‌اند. يافته‌ها: انواع خشونت‌ها شامل خشونت رواني (72/2 درصد)، خشونت فيزيكي (6/22 درصد)، آزار يا اذيت نژادي و مذهبي (4/5 درصد) و آزار يا اذيت جنسي (7 درصد) بود. در 48/1 درصد از موارد خشونت، تكنسين‌ها فرد مقابل را به آرامش دعوت كرده بودند. بين وضعيت كاركردن و بروز خشونت ارتباط معني‌داري وجود داشت (0/05>P). وضعيت تأهل، مقطع تحصيلي، وضعيت استخدام، نوع شيفت كاري، اشتغال هم‌زمان به كار ديگر، برخورد مستقيم با بيماران، مصرف دارو و ابتلا به بيماري خاص، شركت در دوره آموزشي، تجربه بحران شخصي طي شش ماه اخير در خانواده و سن و جنسيت بيماران ارتباطي با خشونت محل كار نداشت (0/05

Introduction: Medical emergency technicians are more likely to be exposed to workplace violence because of exposure to emergency situations. This study seems to be necessary because of the physical and psychological effects of the violence. Therefore, the present study aimed to determine the frequency of type of workplace violence against medical emergency technicians of Hamadan province and its relation with individual variables. Methods: This descriptive cross-sectional study was conducted in 2018 on 137 employees of Hamadan medical emergency centers. Sampling was performed using a stratified random sampling method. Data was gathered by a questionnaire on workplace violence (the International Labor Office, the World Health Organization and the International Nursing Council). Questionnaire completion method was self-explanatory. The collected data were analyzed by SPSS 16 and descriptive and analytic methods. Results: Psychological violence (72.2%), Physical violence (22.6%), racial and religious harassment (4.5%) and sexual harassment (0.7%) were the most prevalent type of violence, respectively. There was a significant relationship between job status and workplace violence (P<0.05). Marital status, educational level, employment status, type of job shift, employment, direct contact with patients / injured, specific drug use and disease, participation in a training course, experiencing a personal crisis during the last six months, was not related to workplace violence (P<0.05). Conclusion: There was a high prevalence of psychological violence against the staff; therefore, planners must identify the related factors in order to plan for preventing these violations.