پديد آورندگان :
آقا محمد حسني، پروين دانشگاه علوم پزشكي رفسنجان - مركز آموزشي درماني مرادي - واحد توسعه تحقيقات باليني، رفسنجان، ايران , حاجي زاده، محمدرضا دانشگاه علوم پزشكي رفسنجان - دانشكده پزشكي - مركز تحقيقات پزشكي مولكولي، رفسنجان، ايران , صيادي، احمدرضا دانشگاه علوم پزشكي رفسنجان - دانشكده پرستاري و مامايي - مركز تحقيقات عوامل اجتماعي مؤثر بر سلامت، رفسنجان، ايران , جعفري، محمد دانشگاه علوم پزشكي رفسنجان - مركز آموزشي درماني مرادي ، رفسنجان، ايران
چكيده فارسي :
مقدمه: پرخاشگري در دوران كودكي عامل مهمي براي بروز رفتارهايي چون گرايش به بزهكاري، ترك تحصيل و خشونت در نوجواني و بزرگسالي است. در اين بين، عنصر روي، نقش مهمي در رشد و تكامل مغز و رفتار دارد. مطالعه حاضر با هدف تعيين سطح سرمي روي در كودكان 12-6 ساله دچار پرخاشگري انجام شد.
مواد و روش ها: در اين مطالعه توصيفي، 69 كودك داراي علائم پرخاشگري مراجعه كننده به كلينيك روانپزشكي دانشگاه علوم پزشكي رفسنجان در سال 1395 و 69 كودك بدون علائم پرخاشگري پس از مصاحبه باليني وارد مطالعه شدند. والدين، پرسشنامه پرخاشگري Shahim را تكميل نمودند. سطح سرمي روي به روش اسپكتروفتومتري اندازه گيري شد. داده ها با آزمونهاي آماري t مستقل و ضريب همبستگي پيرسون بررسي گرديدند.
يافته ها: از 138 كودك، 97 نفر (3/70%) پسر بودند. ميانگين و انحراف معيار سطح سرمي روي در كودكان پرخاشگر به طور معنيداري كمتر از ميانگين سطح سرمي روي كودكان سالم بود (015/0=p) (به ترتيب 77/12±07/75 و 15/15±96/80 ميكروگرم بر دسيليتر). اختلاف ميانگين سطح سرمي روي بر حسب جنسيت معني دار نبود. ارتباط سطح سرمي روي با ميانگين نمرات پرخاشگري كلي (048/0 =p، 169/0- =r) و پرخاش گري جسمي (011/0 =p، 216/0- =r) كودكان معنيدار و معكوس بود.
نتيجه‌گيري: نتايج مطالعه حاضر، حاكي از كمبود سطح سرمي روي در كودكان مبتلا به پرخاشگري در مقايسه با كودكان سالم شهر رفسنجان بود. شايسته است والدين و متوليان بهداشت و سلامت جامعه به‌ويژه در مدارس، نسبت به شناسايي و درمان به موقع اقدام نمايند تا از تبديل رفتار پرخاشگرانه در كودكي به رفتار بزهكارانه در بزرگسالي كاسته شود.
چكيده لاتين :
Introduction: Childhood aggression is a significant factor in the occurrence of behaviors, such as a tendency to delinquency, dropout, as well as violence in adolescence and adulthood. Meanwhile, zinc plays a key role in brain and behavior development. This study aimed to evaluate the serum zinc level in aggressive children aged 6 to 12.
Materials and Methods: In this descriptive study, 69 children with aggression symptoms referred to the Rafsanjan psychiatric clinic in 2016, together with 69 children without aggression symptoms, were included in the study by purposive sampling after clinical interviews. Their parents completed Shahim's aggression questionnaire. Then, the serum zinc level was determined by the spectrophotometry method. Data were analyzed by independent t-test and Pearson correlation coefficient.
Results: Of the 138 children, 97 (70.3%) were boy. The mean serum zinc level of aggressive children was 75.07±12.77 mcg/dl, which was significantly less than that of non-aggressive children (80.96±15.05 mcg/dl) (p=0.015). Serum zinc level was 78.93±13.90 mcg/dl in boys and 75.85±15.06 (p=0.249) in girls. The relationship between serum zinc level with total aggression (r=-0.169, p=0.048) and physical aggression (r=-0.216, p=0.011) of children was reversed significantly.
Conclusion: The results of this study showed that serum zinc levels of aggressive children were lower than healthy ones in Rafsanjan city. Therefore, parents and chiefs of community health, especially school health, need to identify and treat these cases on time to reduce aggressive behavior in childhood in order to prevent delinquent behavior in adulthood.
