روابط ساختاري راهبردهاي نشخوار فكري و فاجعه انگاري و نشانه هاي اعتياد به اينترنت: نقش ميانجي گري اضطراب

اعتياد به اينترنت يكي از شايع­ترين معضلات جوامع بشري حال حاضر است. مطالعه درباره اين معضل از اهميت خاصي برخوردار است. هدف پژوهش حاضر تعيين روابط ساختاري راهبردهاي نشخوار فكري و فاجعه­انگاري و نشانه­هاي اعتياد به اينترنت با ميانجي­گري اضطراب بود. روش كار: پژوهش حاضر از لحاظ هدف از نوع بنيادي و از لحاظ جمع­آوري داده­ها از نوع توصيفي- تحليلي مي­باشد. از جامعه دانش­آموزان پسر سال چهارم دبيرستان­هاي دولتي تبريز با استفاده از روش نمونه­گيري تصادفي خوشه­اي تعداد 246 نفر انتخاب شدند. براي جمع­آوري داده­ها از پرسشنامه تنظيم شناختي هيجان گارنفسكي، كرايج و اسپينهاون، آزمون تشخيصي 20 گويه­اي اعتياد به اينترنت و پرسشنامه اضطراب بك و براي تحليل داده­ها از روش مدل­يابي معادلات ساختاري استفاده شد. يافته­ ها: ارزيابي مدل ساختاري با استفاده از شاخص­هاي آماري نشان داد كه راهبردهاي نشخوار فكري و فاجعه­انگاري با ميانجي­گري اضطراب قادرند تغييرات نشانه­هاي اعتياد به اينترنت را تبيين نمايند، به‌نحوي‌كه راهبردهاي نشخوار فكري و فاجعه­­‌انگاري (متغيرهاي پيش­بين) و اضطراب (متغير ميانجي) به صورت مستقيم و مثبت قادر به تبيين نشانه­هاي اعتياد به اينترنت بودند. اثر غيرمستقيم نشخوار فكري بر اعتياد به اينترنت به­واسطه اضطراب مثبت و معني­دار ولي اثر غيرمستقيم فاجعه­انگاري بر اعتياد به اينترنت به­واسطه اضطراب معني­دار نبود. شاخص­هاي نيكويي برازش نشان داد كه مدل اندازه­گيري شده با مدل نظري برازش مطلوب دارد. نتيجه­ گيري: اين يافته­ها تلويحات عملي در عرصه­هاي باليني دارند كه مي­توانند در شناسايي و درمان اعتياد به اينترنت به­كار گرفته شوند.

This Article has no English Abstract