سنجه هاي مركزيت در شبكه‌هاي هم‌نويسندگي: هم‌افزايي يا هم‌زدايي در عملكرد پژوهشي پژوهشگران

The Centrality Measures in Co-authorship Networks: Synergy or Antagonism in Researchers’ Research Performance

در اين پژوهش با استفاده از رويكرد فردمحور و جمع‌محور، ساختار شبكه‌هاي هم‌نويسندگي پژوهشگران تحليل و در ادامه، به بررسي رابطه بين سنجه‌هاي مركزيت و عملكرد استنادي پژوهشگران پرداخته شده است. نوع پژوهش حاضر كتاب‌سنجي است و به‌منظور ديداري‌سازي شبكه‌هاي هم‌نويسندگي از فن تحليل شبكه استفاده ‌شده است. جامعه آماري اين پژوهش را نويسندگان 24308 مدرك نمايه‌شده در «وب‌آوساينس» تشكيل مي‌دهد. براي گردآوري داده‌هاي مربوط به عملكرد استنادي يك پژوهشگر از مقاله‌هايي كه وي در يك دوره زماني 3‌ ساله منتشر كرده استفاده شده و داده استنادي (بدون احتساب خوداستنادي) براي يك مقاله 3 سال پس از انتشار آن مقاله گردآوري ‌گرديد. نتايج نشان داد كه ميانگين تعداد هم‌نويسندگان هر مقاله 2/8ندگي مذكور‌ «جهان كوچك» و «بدون مقياس» است. نتايج همچنين نشان داد كه با افزايش در مقدار مركزيت رتبه و مركزيت بينابيني پژوهشگران، تعداد استنادات دريافتي آن‌ها نيز افزايش‌ يافته، اما بين مركزيت نزديكي و تعداد استنادات دريافتي پژوهشگران رابطه‌اي معنا‌دار يافت نشد. در اين بازه متغير مركزيت بينابيني با ضريب استاندارد بتا 0/289 توان پيش‌بيني معنا‌داري براي ميزان عملكرد استنادي پژوهشگران داشته‌ است (000/p>0). بنابراين، مي‌توان گفت عملكرد استنادي پژوهشگران تحت تأثير سنجه‌هاي مركزيت بينابيني بوده و اين سنجه نقش تعيين‌كننده‌اي در عملكرد استنادي پژوهشگران حوزه علوم و فناوري هسته‌اي در اين بازه زماني دارد. اشغال يك موقعيت مركزي در يك شبكه هم‌نويسندگي، گرچه به پژوهشگر از لحاظ موقعيت نزديكي اهميت راهبردي مي‌دهد، اما لزوماً موجب بهبود عملكرد وي نمي‌شود. اظهار نظر قطعي درباره رابطه مركزيت بينابيني و عملكرد استنادي ‌طلب مي‌كند كه پژوهش‌هاي بيشتري براي بررسي اين رابطه به عمل آيد كه آيا براي بررسي رابطه مركزيت بينابيني و عملكرد استنادي نياز به پل‌بندي بين كل مؤلفه‌هاي موجود در شبكه وجود دارد يا نه.

In this study, the structure of co-authorship networks was analyzed using the Macro-level and Micro-level Approach. The study also examined the relationship between centrality measures and citation performance. The research reported here favors a bibliometric approach aiming to visualize the co-authorship networks building on the network analysis method. The population of the research consisted of 24308 authors of the indexed papers in the WOS database. To collect the data pertaining to the citation performance of a given researcher, the articles the given researchers published in a period of three years were taken into account. The citation data (excluding the self-citation) of a given article were gathered considering a three-year lapse after its publication. The results suggested that the mean of co-authorship for each article was 2.8 authors and the ratio of co-authored articles to single-authored was 89.4%. Also, this said co-authorship network was a network of “small world” and lacked “scale”. The achieved findings illustrated that any increase in the rate of centrality and betweenness centrality of articles led to an increase in the amount of received citations. That said, no significant relationship was found between closeness centrality and the amount of received citations in this area. In this period, the variable of closeness centrality was able to predict the significance for the citation performance of the researchers with Beta coefficient of 0.289 (p> 0.000). Therefore, it is safe to say that researchers’ citations performance was affected by betweenness centrality measures and this measure played a pivotal role in the researchers’ citation performance at this period of time. Although in a coauthoring network occupying a central position by the researcher, it is of strategic importance in terms of its proximity but it does not necessarily improve his performance. A definitive commentary on the relation between interstitial centrality and citation performance, more research is needed.