تمثيل در شعر ميرزا حبيب خراساني

Allegoric in Mirza Habib Khorasani’s Poem

در اين مقاله با محور تمثيل به بررسي اشعار ميرزا حبيب خراساني با مفاهيم مبتني بر تقابل عقل و عشق و جسم و جان پرداخته شده است. اشعاري كه در آنها تشبيه محمل ايجاد تمثيل است. از ديرباز تمثيل يكي از ابزار هاي مهم بلاغي مورد توجه شاعران بوده است؛ لذا شاعران سعي در استفاده از آن داشتند. ميرزا حبيب خراساني نيز با استفاده از تمثيل هايي كه داراي بار معنايي تصويري و انديشه است اول سعي در ايجاد تصاوير و ايماژ در شعر در جهت خيال انگيز كردن آن و ايجاد لذت در مخاطب دارد. شاعر با استفاده از ايماژ به بيان ادراكات حسي و عاطفي خود مي پردازد؛ دوم سعي در ابلاغ و انتقال پيام دارد؛ در واقع هر تمثيل با بار معنايي انديشه، پيامي در خود دارد كه آنرا به مخاطب انتقال مي دهد. در اين نوع تمثيل در جهت درك مفاهيم انتزاعي از امور حسي براي توضيح آن بهره برده مي شود. اين مقاله به شيوه كتابخانه اي و از طريق فيش برداري به شيوه توصيفي تحليلي در ديوان اشعار ميرزا حبيب خراساني صورت گرفته است.

In this article, by considering the allegory, the poems of Mirza Habib Khorasani are discussed with the concepts based on the contrast between reason and love and body and soul. The poems in which allegory is created by using simile. From ancient times, allegory has been one of the important rhetorical devices of poets and they have tried to use it. Mirza Habib Khorasani also uses allegories that have visual meaning and thought. First, he attempts to create images in poetry in order to fantasize it and create pleasure in the audience. The poet uses his image to express his emotional perceptions; second, he attempts to convey and transfer the message; in fact, any allegory with the meaning of the thought has a message that transmits it to the audience. This type of allegory is used to understand the abstract concepts of sense to explain it. This article is done in a librarian way and through a descriptive-analytical method in the poem of Mirza Habib Khorasani.