بررسي كاربرد تمثيل در اخلاق ناصري با تطبيق بر مضامين قرآني

Investigating the Use of Allegory in Nasserian Ethics with Adaptation to Qur'anic Themes

عمدتا زبان ها ويژگي هايي دارند كه كاربرد دقيق و بجاي آن ها بر حسب حال و متقضاي كلام، عارف و عالم را از عامه ي مردم ممتاز مي كند. يكي از وجوه برتري و تاثيرگذاري كلام، آميختگي آن با مثلها، خصوصا امثال سايره و مثلهاي رايج در ميان آثار ادبي است. از جمله در بين تاليفات بجاي مانده از شاعران و نويسندگان و انديشمندان اين مرز و بوم، برخي آثار متنوع خواجه نصير الدين توسي، اديب، عالم و سياستمدار نامبردار قرن هفتم هجري است كه بخشي از آن ها به زبان فارسي نگاشته شده است و سرشار از مثلها و تمثيلات گوناگوني است كه غالبا ملهم از مضامين قرآني و برگرفته از تعاليم ديني است. خدمات خواجه به زبان و ادب فارسي و فرهنگ اين سرزمين، متضمن همين آثاري است كه ميراثي گران سنگ و گنجينه اي ارزشمند به شمار مي آيد. آثار او به زبان فارسي مانند اخلاق ناصري، اساس الاقتباس، اوصاف الاشراف، معيار الاشعار، و...كه هركدام با سبك و سياقي متفاوت هستند، بيانگر آن است كه وي بر اساس محتواي آن كتاب از تمثيلات استفاده كرده است. در آثار ادبي و عرفاني و اخلاقي خواجه به ويژه اخلاق ناصري تمثيل، ابزاري است براي تحكيم مباني اخلاقي و تبيين آموزه هاي قرآني. در اين مقاله سعي شده محتوا و مقصود كلام با ابتناء بر شيوه ي كتابخانه اي و يا هدف تبيين كاربرد تمثيل براي بيان آداب اخلاقي و روابط اجتماعي بر اساس تحيلي توصيفي و با تاكيد بر اخلاق ناصري ارايه گردد

Mostly, languages have features that precise use of the word, mysticism and knowledge of the world by the people, precisely and in their place. One of the most prominent and influential aspects of the word is its interplay with parables, especially the proverbs and parables popular among literary works. Among the works written by poets and writers and scholars of this region are some of the varied works of Khawaja Nasiruddin Tusi, Adib, scholar and politician of the 7th century AH, some of which are written in Persian and rich in Persian. There are various parables and allegories that are often inspired by Quranic themes and derived from religious teachings. Khawaja's services to Persian language and culture and the culture of this land include such works as a valuable heritage and a valuable treasure. His works in Farsi such as the Nasserian ethics, the basis of al-Qutbbas, the attributes of al-Ashraf, the criterion of al-Ashar, etc., each of which differ in style and style, indicate that he used allegory based on the content of the book. In the literary, mystical and ethical works of Khawaja, especially the Nasserian ethic of allegory, it is a tool for consolidating moral principles and explaining Quranic teachings. This article has attempted to present the content and purpose of the word with a reference to the library method or the purpose of explaining the application of allegory to the expression of morality and social relations with emphasis on Nasserian ethics.