عنوان مقاله :
اثربخشي آموزش توانمند‌سازي خودمراقبتي بر اميد به زندگي و شادكامي و كيفيت زندگي سالمندان در مراكز مراقبت از سالمندان ايراني شهر دبي
عنوان به زبان ديگر :
The Effectiveness of Self-care Empowerment Training on Life Expectancy, Happiness and Quality of Life of the Elderly in Iranian Elderly Care Centers in Dubai
پديد آورندگان :
اوركي، محمد دانشگاه پيام نور، واحد تهران - دانشكده علوم تربيتي و روان‌شناسي - گروه روان‌شناسي، تهران، ايران , مهدي زاده، آتوسا دانشگاه پيام نور، واحد تهران - دانشكده علوم تربيتي و روان‌شناسي - گروه روان‌شناسي، تهران، ايران , درتاج، افسانه دانشگاه پيام نور، واحد تهران - دانشكده علوم تربيتي و روان‌شناسي - گروه روان‌شناسي، تهران، ايران
كليدواژه :
توانمند‌سازي خودمراقبتي , سالمند , اميد به زندگي , شادكامي , كيفيت زندگي
چكيده فارسي :
اهداف هدف از پژوهش حاضر بررسي اثربخشي آموزش توانمند‌سازي خودمراقبتي بر اميد به زندگي، شادكامي و كيفيت زندگي سالمندان در مراكز مراقبت از سالمندان ايراني شهر دبي بود.
مواد و روش ها اين پژوهش نيمه‌آزمايشي از نوع پيش‌آزمون پس‌آزمون با گروه كنترل بود. جامعه آماري اين پژوهش شامل تمامي سالمندان ايراني در مراكز مراقبت از سالمندان شهر دبي بود. از ميان اين افراد، نمونه‌اي به حجم 40 سالمند (20 زن و 20 مرد) انتخاب شد و به صورت تصادفي در دو گروه آزمايش (10 مرد و 10 زن) و گروه كنترل (10 مرد و 10 زن) گمارده شدند. در اين مطالعه، گروه آزمايش تحت آموزش خودمراقبتي در طول 12 جلسه به مدت سه ماه، هفته‌اي يك جلسه دوساعته قرار گرفت و گروه كنترل در ليست انتظار بود. گروه‌هاي آزمايش و كنترل پرسش‌نامه اميد اشنايدر، پرسش‌نامه شادكامي آكسفورد و پرسش‌نامه كيفيت زندگي سازمان بهداشت جهاني را در مرحله پيش‌آزمون و پس‌آزمون كامل كردند. براي تجزيه و تحليل داده‌ها از تحليل كوواريانس چند‌متغيره استفاده شد.
يافته ها نتايج نشان داد در مرحله پس‌آزمون، آموزش توانمند‌سازي خودمراقبتي باعث افزايش معني‌دار اميد، شادكامي و كيفيت زندگي در سالمندان شد.
نتيجه گيري آموزش خودمراقبتي در سالمندان مي‌تواند در افزايش اميد، شادكامي و كيفيت زندگي در اين افراد مؤثر واقع شود.
چكيده لاتين :
Objectives This study aimed to assess the effectiveness of self-care empowerment training on life expectancy, happiness, and quality of life of the elderly in Iranian elderly care centers in Dubai.
Methods & Materials This study was a quasi-experimental research conducted in the form of pretest-posttest with control group. The statistical population of this study included all Iranian elderly in the elderly care centers in Dubai. Of these individuals, a sample of 40 elderly people (20 women and 20 men) was selected and were involved randomly in two experimental groups (n=20; 10 women and 10 men) and one control group (n=20; 10 women and 10 men). In this study, the experimental group received self-care education during 12 sessions for 3 months and a weekly two-hour session, and the control group was put on a waiting list. The experimental and control groups completed the Snyder Hope Scale (SHS), the Oxford Happiness Inventory (OHI), and the World Health Organization Quality of Life scale (WHOQOL) in the pretest and posttest phases. The data were analyzed using Multivariate Analysis of Covariance (MANCOVA).
Results The findings showed that in posttest, self-care empowerment training significantly increased the hope, happiness, and quality of life in the elderly.
Conclusion Self-care empowerment training in the elderly can be effective in increasing hope, happiness, and quality of life of these individuals.
