عنوان مقاله :
مطالعه نقش ميانجي فعاليت بدني در ارتباط بين هوش هيجاني و بهزيستي روان‌شناختي در سالمندان شهر اهواز
عنوان به زبان ديگر :
The Mediating Role of Physical Activity in The Relationship of Emotional Intelligence with Psychological Well-Being in Elderly People
پديد آورندگان :
رزاقي، سيما دانشگاه شهيد چمران اهواز - دانشكده علوم ورزشي - گروه روانشناسي ورزشي، اهواز، ايران , پارسايي، سجاد دانشگاه شهيد چمران اهواز - دانشكده علوم ورزشي - گروه روانشناسي ورزشي، اهواز، ايران , صائمي، اسماعيل دانشگاه شهيد چمران اهواز - دانشكده علوم ورزشي - گروه روانشناسي ورزشي، اهواز، ايران
كليدواژه :
سالمندي , بهزيستي روان‌شناختي , فعاليت بدني , هوش هيجاني
چكيده فارسي :
داشتن فعاليت بدني در دوران سالمندي مي‌تواند در بهبود سلامت رواني مؤثر باشد. هدف از اين تحقيق بررسي نقش واسطه‌اي فعاليت بدني در ارتباط بين هوش هيجاني و بهزيستي روان‌شناختي است.
مواد و روش ها روش اجراي اين پژوهش توصيفي‌همبستگي است كه به وسيله جمع‌آوري داده‌ها با استفاده از پرسش‌نامه‌هاي هوش هيجاني، بهزيستي روان‌شناختي و پرسش‌نامه بين‌المللي فعاليت بدني در بين سالمندان انجام گرفت. جامعه آماري اين تحقيق سالمندان شهر اهواز بودند كه 120 نفر با استفاده از روش نمونه‌گيري دردسترس و هدفمند با ميانگين سني (2/98±64/52) انتخاب شدند. جمع‌آوري داده‌ها به وسيله تكميل پرسش‌نامه‌ها توسط سالمندان انجام گرفت. از ملاك‌هاي ورود به تحقيق سن بالاي 60 سال، توانايي درك سؤالات محقق، هوشياري كامل و سلامت ذهني و رواني بود. داده‌ها با استفاده از ضريب همبستگي تحليل شد و آزمون بوت استراپ جهت تعيين نقش واسطه‌اي فعاليت بدني استفاده شد. از نسخه 21 نرم‌افزار SPSS و نسخه 18 AMOS 18 جهت تحليل داده‌ها استفاده شد. سطح معناداري نيز P<0/05 در نظر گرفته شد.
يافته ها نتايج نشان داد كه ضريب همبستگي بين هوش هيجاني با فعاليت‌بدني (0/70=r)، هوش هيجاني با بهزيستي روان‌شناختي (0/84=r) و فعاليت بدني با بهزيستي روان‌شناختي (0/70=r) در سطح 0/01>P معني‌دار هستند. همچنين سطح اطمينان براي فعاليت بدني به عنوان متغير ميانجي بين هوش هيجاني و بهزيستي روان‌شناختي با استفاده از بوت استراپ در سطح 0/001>P معني‌دار است.
نتيجه گيري مطابق نتايج، بين هوش هيجاني و بهزيستي روان‌شناختي ارتباط مثبت و معنادار وجود دارد و فعاليت بدني نقش ميانجي در ارتباط بين آن‌ها دارد. بنابراين تشويق سالمندان به انجام فعاليت‌هاي بدني و داشتن تحرك كافي مي‌تواند موجب بهبود سلامت جسماني و به تبع آن بهبود سلامت رواني در آن‌ها شود و به سالمندان كمك كند دوران سالمندي سالم و موفق را سپري كنند.
چكيده لاتين :
Objectives having adequate physical activity during aging period can be effective in improving mental health. The purpose of this study was to investigate the mediating role of physical activity in the relationship of Emotional Intelligence (EI) and Psychological Well-Being (PWB).
Methods & Materials This is a descriptive/correlational study. The study population consisted of elderly people in Ahvaz, Iran. Of these, 120 with a mean age of 64.52±2.98 were selected using convenience and purposive sampling methods and based on inclusion criteria (age over 60 years, the ability to understand and answer to the questions, full consciousness, and mental health). Data were collected using Cyberia-Shrink’s EI test, Ryff’s PWB questionnaire and Craig’s International Questionnaires of Physical Activity. The collected data were analyzed in SPSS V. 21 and AMOS V.18 applications by using the correlation coefficient and Bootstrap test (to determine the mediating role of physical activity). The significance level was set at P<0.05.
Results There was a significant correlation between EI and physical activity(r= 0.70), between EI and PWB (r= 0.84) and between physical activity and PWB (r= 0.70) (p<0.01). Physical activity had a mediating role in the relationship of EI and PWB using Bootstrap test (P <0.001).
Conclusion There was a positive and significant relationship between EI and PWB and physical activity had a mediating role. Therefore, encouraging elderly people to have physical activity can improve their emotional and mental health and help them have a healthy and comfortable old age.
