عنوان مقاله :
نشانگان افت روحيه در سالمندان ساكن آسايشگاه، ساكن منزل و بهره‌مند از خدمات مركز توان‌بخشي روزانه
عنوان به زبان ديگر :
Demoralization Syndrome in Elderly People Living in Nursing Homes, Community-Dwelling Elderly People and Those Receiving Day Care Services from Rehabilitation Centers
پديد آورندگان :
مرسا، رويا دانشگاه علوم بهزيستي و توان‌بخشي، تهران، ايران , بركتي، سميه دانشگاه علوم بهزيستي و توان‌بخشي، تهران، ايران , بهمني، بهمن دانشگاه علوم بهزيستي و توان‌بخشي - مركز تحقيقات سالمندي، تهران، ايران
كليدواژه :
نشانگان افت روحيه , مركز توان‌بخشي روزانه , سالمند , سالمند , آسايشگاه
چكيده فارسي :
اهداف نشانگان افت روحيه، باعث ناتواني فرد براي مقابله مؤثر با يك رويداد پرفشار مي‌شود. سالمندان نيز با مسائلي وجودي‌اي مانند بي‌معنايي زندگي، مرگ، احساس از دست دادن فرصت‌هاي گذشته مواجه و درگير چالشي براي معنا‌بخشي به رويدادهاي زندگي‌شان مي‌شوند و در صورت ناتواني در معنا بخشيدن و پاسخ‌دهي مؤثر به آن‌ها، احساس بي‌كفايتي مي‌كنند. با در نظر گرفتن اهميت تأثير محيط زندگي بر جنبه‌هاي مختلف سلامت روان، هدف پژوهش حاضر بررسي نشانگان افت روحيه و ارتباط آن با وضعيت اسكان در سالمندان است.
مواد و روش ها در مطالعه توصيفي‌مقايسه‌اي حاضر، تعداد 325 سالمند (110 سالمند ساكن آسايشگاه، 115 سالمند ساكن منزل و 100 سالمند استفاده‌كننده از خدمات مركز توان‌بخشي روزانه) در تهران، با روش نمونه‌گيري غير‌تصادفي انتخاب شدند و مقياس نشانگان افت روحيه كيسان (2004) توسط پژوهشگران به صورت رودر‌رو تكميل شد. داده‌ها با استفاده از نسخه 20 نرم‌افزار SPSS براي محاسبه تحليل واريانس يك‌راهه پردازش شدند.
يافته ها ميانگين و انحراف معيار نشانگان افت روحيه سالمندان ساكن آسايشگاه (17/41±69/60)، بيش از سالمندان ساكن منزل (21/47±45/40) و اين دو بيش از مراجعين به مركز توان‌بخشي روزانه (17/59±31/90) و اين تفاوت‌ها در سطح (P≤0/05) معني‌دار است. علاوه بر اين بين خرده‌مقياس‌ها نيز در هر سه گروه تفاوت معنادار نشان داده است.
نتيجه گيري نتايج نشان داد كه نشانگان افت روحيه با محل اسكان و سبك زندگي سالمندان رابطه دارد. بنابراين ايجاد مراكز مراقبتي و خدمت‌رساني روزانه و حمايت از مراقبت‌كنندگان خانوادگي براي رﺳـﻴﺪن ﺑـﻪ ﺳﻄﺢ ﺑﺎﻻﺗﺮي از ﺑﻬﺪاﺷـﺖ روان در اﻳـﻦ ﮔـﺮوه مي‌تواند مؤثر واقع شود.
چكيده لاتين :
Objectives Demoralization Syndrome (DS) leads to an inability to cope effectively with stressful events. Elderly people experience existential issues such as meaningless of life, fear of death and regret of missed opportunities and feel inadequate if they are unable to meaningfully and effectively respond to them. Considering the significant effect of living environment on different aspects of mental health, this study aims to investigate the DS and its relationship with housing status in the elderly people.
Methods & Materials This is a descriptive comparative study conducted on 325 elderly people in Tehran (110 nursing home residents, 100 day-care receivers, and 115 community dwellers) who were selected using a non-probability sampling method. Data collection tool was the Demoralization Scale of Kissane (2004) which was completed by researchers through face-to-face interviewing with participants. Collected data were analyzed in SPSS V. 20 software using one-way ANOVA.
Results The mean overall level of DS in the residents of nursing homes (69.60±17.41) was higher compared to the community dwellers (45.40±21.47), and those receiving day care services from the rehabilitation centers (31.90±17.59), and this difference was significant (P≤0.05). The observed differences in DS among three groups and its subscale scores were statistically significant (P≤0.05).
Conclusion Having DS is associated with housing status and lifestyle of the elderly people. Thus, establishing elderly day care centers and supporting family caregivers to achieve a higher level of mental health for the elderly people can be effective.
