مرکز منطقه ای اطلاع رساني علوم و فناوري - مقايسه تطبيقي شاخص هاي كمي و كيفي مسكن مناطق 22گانه شهر تهران در سال 1395 و پيش بيني ابعاد اجتماعي مسكن در سال 1405

چكيده فارسي :

مقوله مسكن نه به عنوان سر پناه ,بلكه به عنوان هويت ,امنيت و منبع سرمايه در ميان ساكنان يك شهر مطرح است همچنين شاخص هاي مسكن مهمترين و كليدي ترين ابزار در برنامه ريزي مسكن محسوب مي گردد كه با بررسي انها مي توان پارامترهاي موثر در امر مسكن را شناخت و هر گونه برنامه ريزي و تصميم گيري در مورد مسكن را تسهيل نمود هدف تحقيق مقايسه تطبيقي شاخص هاي كمي وكيفي مسكن هر يك از اين مناطق 22 گانه شهر تهران در سال1395وپيش بيني جمعيت وابعاد اجتماعي مسكن در سال 1405 است نوع تحقيق از نوع كاربردي بوده و روش تحقيق از نوع توصيفي - تحليل بوده و نتايج حاكي ازان است كه كه منطقه 3 به لحاظ نفر در واحد مسكوني و شاخص مالكيت مسكن نسبت به سايرمناطق روندمطلوب تري داشته كه نشانگر سرمايه گذاري افراد درمسكن و سطح اگاهي افراد ميباشد و منطقه 7 نيز به لحاظ نفر در اتاق نسبت به ساير مناطق روندمطلوب تري داشته و منطقه17 به لحاظ نوسازي ساختمان هانسبت به سايرساختمان روندنامطلوبتري داشته ونيز منطقه 22 به لحاظ استحكام بنا تا حدودي نسبت به سايرمناطق روندنامطلوبتري داشته همچنين منطقه 13 و 14 به لحاظ استحكام بنا تا حدودي روند مطلوبتري داشته ودر سال1405 منطقه 4به لحاظ شاخص تراكم خانوار در واحدمسكوني ومنطقه 10 به لحاظ نفر در واحدمسكوني روندمطلوبتر خواهد داشت كه علت ان را گرايش مردم به فرزند كمتر ,بحث تنظيم خانواده و اقتصادي فكر كردن خانواده ها مي باشد .