رضايت زناشويي در پرستاران متأهل بيمارستان هاي شهر تهران: نقش پيش بين ذهن آگاهي، خانوادۀ اصلي و مهارت هاي مقابلۀ زوجي ‌

Marital Satisfaction in Married Nurses in Tehran Hospitals: The Predictive Role of Mindfulness, Family of Origin, and Dyadic Coping Skills

مقدمه: مطالعۀ الگوهاي تعاملي كس ب­شده در خانوادۀ اصلي، آگاهي و پذيرش هيجانات فردي و كيفيت مقابلۀ زوجي در مواجهه با استرس­ هاي بيروني در پرستاران متأهل كه بيش­تر تحت فشارهاي ناشي از زندگي خانوادگي و شغلي هستند، ضرورتي است كه با هدف مطالعۀ عوامل زمينه­اي، فردي و تعاملي بر ميزان رضايت از زندگي زناشويي در اين پژوهش به آن پرداخته مي­شود. روش كار: روش پژوهش توصيفي و از نوع همبستگي است. جامعۀ آماري پژوهش كليۀ پرستاران متأهل شاغل در بيمارستان­ هاي دولتي و غيردولتي شهر تهران در محدودۀ زماني زمستان تا بهار سال 97-1396 بودند كه از آن ميان، 255 پرستار شامل 162 نفر شاغل در بيمارستان دولتي و 93 نفر در بيمارستان غيردولتي به روش دردسترس و داوطلبانه براي شركت در پژوهش انتخاب شدند. ابزارهاي پژوهش شامل پرسشنامه پنج وجهي ذهن ­آگاهي (FFMQ)، مقياس سنجش رضايت از رابطه (RAS)، مقياس مقابلۀ زوجي (DCI) و مقياس خانوادۀ اصلي ( FOS) بودند. يافته ­ها: نتايج نشان داد كه بين افزايش نمرات پرستاران در ابعاد استقلال همراه با صراحت بيان، مسئوليت، احترام به سايرين، بازبودن با ديگران، ايجاد فضاي گرم در خانه، حل­تعارض بدون استرس، حساسيّت نسبت به مفاهمه و همدلي و ايجاد اعتماد از مؤلفه ­هاي خانوادۀ اصلي با رضايت از رابطه زناشويي (0/001>p)، بين مؤلفه­ هاي ذهن ­آگاهي با رضايت زناشويي (0/001>p) و بين مهارت­هاي مقابلۀ زوجي در پرستاران با رضايت زناشويي (0/001>p) رابطۀ مستقيم و معناداري وجود دارد. نتايج همچنين نشان داد كه مهارت­ هاي مقابله با استرس به تنهايي% 72 و ذهن­ آگاهي در گام دوم همراه با مهارت­ هاي مقابله در مجموع% 77 از واريانس رضايت از رابطۀ زناشويي را در پرستاران تبيين مي كند. نتيجه­ گيري: آگاهي از عوامل فردي، تعاملي و زمينه ­اي موثر بر رضايت زناشويي به عنوان عامل محافظ كننده در برابر فشارهاي شغلي-خانوادگي متوجه پرستاران مي­تواند زمينۀ ارتقاي كيفيت زندگي را در آن­ها افزايش دهد.

Introduction: the study of the relational patterns obtained from the family of origin, the awareness and acceptance of personal emotions and the quality of the dyadic coping to external stress in married nurses who are under the pressure of family life and workload, are necessary that were investigated with the aim of focus on the effect of background, personal and interactive factors on marital satisfaction of married nurses. Methods: The research method is descriptive and correlational. The statistical population of the study was all married nurses working in governmental and non-governmental hospitals in Tehran during the winter period until the spring of 2017-2018. So 255 married nurses included 162 employed in the public hospital and 93 in the nongovernmental hospital were participated by voluntary in the research. For assessing the variables Five Facet Mindfulness Questionnaire (FFMQ), Relationship Assessment Scale (RAS), Dyadic Coping Inventory (DCI) and Family of Origin Scale (FOS) were used. Results: The results showed that there was positive correlation between the increase of nurses' scores in the dimensions of independence with emotional expression, responsibility, respect for others, openness, creating a warm atmosphere at home, conflict resolution without stress, sensitivity to communication and empathy, and trust as components of family of origin with marital satisfaction (p <.001), there was significant association between dimensions of mindfulness and marital satisfaction (p<.001) and there was significant association between dyadic coping and marital satisfaction (p<.001). The results also showed that in first step of regression analysis dyadic coping alone 72% and in the second step mindfulness with dyadic coping explained 77% of the variance of marital satisfaction in married nurses. Conclusion: Awareness of the personal, interactional and background factors affecting marital satisfaction as a protective factor against family-work-related stresses can increase the quality of life in nurses.