ارائه الگوي خط‌ مشي‌گذاري توسعه منابع انساني با تاكيد بر نقش‌هاي بازيگران و ترسيم روابط ميان مولفه‌هاي الگو در دستگاه‌هاي دولتي ايران

Presenting a Human Resource Development Policy Model with Emphasis on the Roles of Actors and Drawing Relationships between Model Components in Iranian State Agencies

يكي از زمينه‌هاي موفق الگوهاي خط‌مشي‌گذاري شناخت درستي از بازيگران و روابط بين آنها است. هدف اين پژوهش در ابتدا معرفي الگويي براي خط‌مشي‌گذاري توسعه منابع انساني است و در ادامه به شناخت مهم‌ترين بازيگران موثر و مطلوب در اجراي موفق خط‌مشي‌ها خواهد پرداخت و با سطح‌بندي و تعيين روابط مولفه‌ها الگويي شفاف‌تر بر مبناي مدل فرايند خط‌مشي‌گذاري ارائه مي‌دهد. مقاله حاضر از حيث هدف كاربردي، از حيث ماهيت داده‌‌ها كيفي و از حيث روش گرداوري داده‌ها پيمايشي و مقطعي است. تا رسيدن به اشباع نظري با 18 نفر از خبرگان مصاحبه نيمه‌ساختار يافته صورت گرفته است و اين داده‌ها با روش تم تحليل شده است. روش نمونه‌گيري غيراحتمالي و قضاوتي هدفمند بوده است. در اين پژوهش هفت بازيگر اصلي جهت اجراي الگو شناسايي شده‌اند و در سطح‌بندي مولفه‌ها بازطراحي نظام آموزش كاركنان با رويكرد توسعه منابع انساني در سطح يك قرار مي‌گيرد، از ديگر يافته‌هاي پژوهش شناسايي هفت بازيگر اصلي براي تحقق الگو است و لزوم مشروعيت‌دهي به الگو و بازيگر اصلي توسط يك نهاد عالي خط‌مشي‌گذار مثل مجلس شوراي اسلامي است. مهم‌ترين نتايج اين پژوهش قرار گرفتن مولفه بازطراحي نظام آموزش كاركنان با استفاده مكانيزم عقلايي در سطح اول كه محققين قبلي نيز روي آن تاكيد داشته‌اند و تشكيل يك موسسه عالي مستقل به عنوان محوري‌ترين بازيگر در موفقيت الگو است.

Context/Purpose: One of the most successful areas of calligraphy patterns is the correct understanding of the actors and the relationships between them. The aim of this study is to first introduce a model for human resource development policy-making and then to identify the most important and effective actors in the successful implementation of policy-making and provide a clearer model based on the policy-making process model by leveling and determining the relationship of components. Methodology:The present paper is qualitative in terms of practical purpose, qualitative in terms of data nature, and survey and cross-sectional in terms of data collection method. To achieve theoretical saturation, a semi-structured interview was conducted with 18 experts, and this data was analyzed by thematic method. The method of sampling was unlikely and purposeful judgment. Findings: In this study, seven main actors have been identified to implement the model and at the configuration of components, redesigning the staff education system with human resource development approach is at the level of one of the other findings of the research is to identify the seven main actors. The main actor is from a high-ranking institution such as the Islamic Consultative Assembly. Conclusion: The most important results of this study are the redesign of the staff education system using the first level rational mechanism that previous researchers have emphasized and the formation of an independent higher institution as the most central actor in the success of the model