پديد آورندگان :
برغمدي، محسن دانشگاه محقق اردبيلي - دانشكده علوم تربيتي و روانشناسي - گروه تربيت بدني و علوم ورزشي، اردبيل، ايران , خواجه لندي، مژده دانشگاه محقق اردبيلي - دانشكده علوم تربيتي و روانشناسي - گروه تربيت بدني و علوم ورزشي، اردبيل، ايران
كليدواژه :
چاقي , شاخصهاي آمادگي جسماني , كاركنان , درصد چربي بدن
چكيده فارسي :
زمينه و هدف: امروزه اندازهگيري دقيق حجم فعاليت بدني و ارزيابي آمادگي جسماني به منظور ارتقاي سطح بهداشت جامعه ضروري ميباشد، لذا هدف از تحقيق حاضر بررسي شيوع چاقي و ارتباط آن با شاخصهاي آمادگي جسماني كاركنان ادارات مشهد بود.
روش كار: در پژوهش حاضر تعداد 3737 آزمودني با دامنه سني بين 20 تا 60 سال (2559 مرد و 1178 زن) براي بررسي وضعيت تنسنجي و آمادگي جسماني به صورت در دسترس انتخاب و داوطلبانه شركت كردند. اندازهگيريهاي تنسنجي و تركيب بدن نظير قد، وزن، BMI، WHR و درصد چربي بدن همه آزمودنيها به دست آمد. آزمودنيها بر اساس BMI به 4 گروه: زير وزن نرمال (18/5>BMI)، داراي وزن نرمال (9/24-5/18=BMI)، داراي اضــافه وزن (29/9-25=BMI)، و چاق (30< BMI) تقسيم شدند. سطح آمادگي جسماني آزمودنيها نيز توسط آزمونهاي استقامت قلبي عروقي، استقامت عضلاني، قدرت، انعطاف پذيري و تعادل مورد ارزيابي قرار گرفت. از آزمون همبستگي پيرسون براي بررسي ارتباط بين شاخص ها و از آزمون تي مستقل براي مقايسه بين گروهي استفاده شد.
يافته ها: براساس يافتهها درصد چربي در آقايان به طور معنيداري كمتر از بانوان است (001/0>p). بيشترين نمايه توده بدني در آقايان با 9/42 درصد بين 9/29-25=BMI قرارگرفت و در بانوان با 36/5درصد بين 9/24-5/18=BMI قرارگرفت. همچنين بين شاخصهاي آنتروپومتريك و حداكثر اكسيژن مصرفي در آقايان و بانوان ارتباط معنيداري وجود داشت (p>0/05). علاوه بر اين ارتباط معني داري بين استقامت قلبي- عروقي (0/001=p)، انعطاف پذيري (0/037=p)، زمان عكس العمل (0/041=p) و زمان تعادل ايستا (024/0=p) در بين آقايان و بانوان وجود داشت.
نتيجه گيري: نتايج نشان دادند كه ميزان درصد چربي و نمايه توده بدن بيشتر، با سطح آمادگي جسماني پايينتر مرتبط است. به نظر ميرسد كه آگاهسازي در زمينه چاقي شكمي و عوامل مرتبط با آن و تشويق افراد به انجام فعاليت بدني ميتواند در كاهش شيوع چاقي شكمي و بيماري هاي وابسته به آن مؤثر باشد
چكيده لاتين :
Background & objectives: Today, accurate measurement of physical activity volume and
assessment of physical fitness is necessary to promote community health. So, the purpose of
this study was to investigate the prevalence of obesity and its relationship with physical
fitness indices of Mashhad offices employees.
Methods: A total of 3737 subjects aged 20 to 60 years (2559 men and 1178 women) were
selected by convenient sampling and participated voluntarily in evaluating the status of
anthropometric indices and physical fitness. Anthropometric indices and body composition
measurements including height, weight, body mass index (BMI), waist-hip ratio (WHR) and
body fat percentage were collected from all participants. The participants were classified into
4 groups based on BMI: underweight (BMI<18/5), normal weight (BMI 18.5-24.9),
overweight (BMI 25-29.9), and obese (BMI >30). Level of physical fitness was evaluated by
cardiovascular endurance test, muscular endurance, strength, flexibility and balance. Pearson
correlation test was used to examine the relationship between indicators and independent
sample T test to compare the groups.
Results: Based on the findings, the fat percentage in men was significantly lower than that of
women (p=0.001). The highest BMI in men and women were 42.9% with BMI of 9.29-25 and
36.5% with BMI of 18.4-9.29, respectively. Also, there was a significant relationship between
anthropometric indices and maximum oxygen consumption between males and females
(p<0.05). In addition, there was a significant correlation between cardiovascular endurance
(p=0.001), flexibility (p=0.037), reaction time (p=0.041) and static equilibrium (p=0.024)
among men and women.
Conclusion: The results showed that the higher percentages of fat and BMI were related to
the lower level of physical fitness. So, the promotion of peoples’ awareness about abdominal
obesity and its associated factors and their encouragement to perform physical activity can be
effective in reducing the prevalence of abdominal obesity and its comorbidities.
