اثربخشي كاهش استرس مبتني بر ذهن‌آگاهي (MBSR) بر فعاليت‌هاي خودمراقبتي و اميد به زندگي در بيماران مبتلا به ديابت نوع دو: با پيگيري يك ساله

ديابت يكي از شايع‌ترين بيماري‌هاي مزمن است كه با مشكلات روان‌شناختي به ويژه استرس رابطهي زيادي دارد. در اين زمينه مداخلات روان‌شناختي مي‌تواند مفيد واقع شود. هدف پژوهش حاضر، بررسي اثربخشي كاهش استرس مبتني بر ذهن‌آگاهي (MBSR) بر فعاليتهاي خودمراقبتي و اميد به زندگي در بيماران مبتلا به ديابت نوع دو، با پيگيري يك ساله بود. روش كار: در اين پژوهش از طرح نيمه‌تجربي پيش‌آزمون-پس‌آزمون و يك دوره‌ي پيگيري يك ساله با گروه كنترل استفاده شد. جامعه‌ي آماري اين پژوهش را بيماران مبتلا به ديابت نوع دو -عضو انجمن ديابت ايران شهر تهران- تشكيل دادند. براي نمونهي پژوهش، تعداد 60 نفر به روش نمونه‌گيري در دسترس انتخاب و در نهايت براي هر گروه 15 نفر درنظر گرفته شد كه به طور تصادفي در دو گروه آزمايش و كنترل جايگزين شدند. ابزار مورداستفاده، پرسش نامههاي خلاصهاي از فعاليتهاي خودمراقبتي براي افراد ديابتي (SDSCA) و اميد به زندگي اشنايدر بود. داده‌هاي حاصل به روش تحليل واريانس با اندازه‌گيري مكرر مورد تجزيه و تحليل قرار گرفت. يافته‌ها: نتايج نشان داد، درمان فوق تأثير معناداري بر فعاليت‌هاي خودمراقبتي داشت و اين تأثير پس از دوره‌ي پيگيري يك ساله پايدار بود (037/0=p). همچنين، اين درمان فقط باتوجه به زمان‌هاي پيش‌آزمون، پس‌آزمون و دوره‌ي پيگيري و تعامل آن با گروه توانست تأثير معناداري را بر اميد به زندگي بگذارد و اين تأثير پس از دوره‌ي پيگيري يك ساله پايدار بود (004/0=p). نتيجه‌گيري: يافته‌ها نشان داد، درمان فوق ميتواند بر افزايش فعاليتهاي خودمراقبتي و اميد به زندگي در بيماران مبتلا به ديابت نوع دو مؤثر باشد. لذا، ارائهي اين نوع مداخلات به عنوان بخشي از درمان و مراقبت جامع ديابت توصيه ميگردد.

This Article has no Abstract.