الگوي حاكميت نظام سلامت ايران: يك مطالعه تطبيقي

حاكميت (حكمراني) نظام سلامت تأثير قابل توجهي بر عملكرد نظام سلامت و دستيابي به اهداف سلامت پايدار دارد. اين پژوهش با هدف مقايسه حاكميت نظام سلامت كشورهاي موفق به منظور ارائه الگوي مناسب براي حاكميت نظام سلامت ايران انجام شده است. روش كار: اين پژوهش به صورت بررسي تطبيقي با استفاده از مرور حيطه‌اي به مطالعه حاكميت نظام سلامت 11 كشور منتخب جهان شامل استراليا، آلمان، آمريكا، انگلستان، ايران، تركيه، ژاپن، سنگاپور، سوئد، كانادا و كوبا در هفت بعد ساختار سازماني؛ ارتباطات و همكاري بين بخشي؛ قانونگذاري؛ سياستگذاري و برنامه‌ريزي؛ توليت؛ نظارت و ارزشيابي؛ و حفاظت از مشتريان پرداخت. يافته‌ها: الگوي فعلي حاكميت نظام سلامت ايران چالش‌هايي در دستيابي به اهداف نظام سلامت ايجاد مي‌كند. توسعه يك مدل يكپارچه نظام سلامت شامل الزامات و اهداف، كاهش يا ادغام برخي از معاونت‌ها و اداره‌هاي وزارت بهداشت، توسعه ارتباطات بيشتر با سازمان‌هاي مرتبط خارج از وزارت بهداشت، تعيين اصول راهنماي تدوين قوانين و مقررات بخش سلامت، استفاده بيشتر از شواهد پژوهشي در سياستگذاري بهداشت و درمان، تقويت رهبري، مديريت و توليت نظام سلامت و تدوين استانداردهاي جامع سيستمي براي ارزشيابي و اعتباربخشي خدمات سلامت، براي حاكميت نظام سلامت ايران پيشنهاد مي‌شود. براي ارزشيابي حاكميت نظام سلامت مي‌توان از شاخص‌هاي شفافيت، دموكراسي، قانون‌مداري، كنترل فساد، اخلاق، مسئوليت‌پذيري، اثربخشي، كارايي، عدالت و پايداري استفاده كرد. نتيجه‌گيري: حاكميت نظام سلامت ايران با چالش‌هاي متعددي مواجه است. الگوبرداري و بومي سازي ابعاد حاكميت نظام سلامت كشورهاي موفق، منجر به تقويت حاكميت نظام سلامت ايران مي‌شود كه زمينه را براي دستيابي اهداف پايدار نظام سلامت فراهم مي‌كند و در نهايت منجر به افزايش بهره‌وري نظام سلامت كشور مي‌شود.

This Article has no Abstract.