مرکز منطقه ای اطلاع رساني علوم و فناوري - تبيين اختلال اضطراب فراگير، اختلال اضطراب اجتماعي و اختلال افسردگي اساسي براساس مدل آسيب‌شناسي رواني در درمان مبتني بر پذيرش و تعهد

چكيده فارسي :

انعطاف ناپذيري روانشناختي، به عنوان يك مدل نظري جديد براي آسيب شناسي رواني، با طيفي از مسائل روانشناختي مرتبط بوده است؛ بنابراين پژوهش حاضر با هدف تبيين اختلال اضطراب فراگير، اختلال اضطراب اجتماعي و اختلال افسردگي اساسي براساس مدل آسيب شناسي رواني در درمان مبتني بر پذيرش و تعهد انجام گرفت. روش كار: روش پژوهش حاضر از نوع توصيفي- همبستگي بود. جامعه پژوهش را كليه دانشجويان دانشگاه علوم پزشكي تبريز در سال تحصيلي 97-1396 تشكيل ميدادند. با استفاده از روش نمونه گيري خوشهاي چند مرحلهاي، 408 دانشجو انتخاب شدند. براي جمع آوري داده ها از پرسشنامه مشخصات جمعيت شناختي، پرسشنامه اختلال اضطراب اجتماعي (SPIN)، مقياس كوتاه اضطراب فراگير (GAD-7)، پرسشنامه افسردگي بك- ويرايش دوم (BDI-II) و مقياس ارزيابي جامع فرآيندهاي درمان پذيرش و تعهد (compACT) استفاده شد. به منظور تجزيه و تحليل دادهها، شاخصهاي آمار توصيفي (فراواني، درصد، ميانگين، انحراف استاندارد) و تكنيك معادلات ساختاري مورد استفاده قرار گرفتند. به منظور تجزيه و تحليل دادهها از نرمافزارهاي SPSS-22 و Lisrel-8.85 استفاده شد. يافته‌ها: نتايج مدليابي معادلات ساختاري نشان داد كه مسير هم جوشي شناختي و اجتناب تجربهاي به اختلال اضطراب اجتماعي، اختلال اضطراب فراگير و اختلال افسردگي اساسي در سطح 01/0> pو مسير خود مفهوم سازي شده و تسلط گذشته و آينده به اختلال اضطراب فراگير در سطح 01/0>p معنيدار بودند. با اين حال مولفه فقدان ارزشها و عمل متعهدانه هيچ مسير معنيداري نداشت و از مدل نهايي حذف شد. نتيجه‌گيري: بر اساس يافتههاي اين پژوهش، فرآيندهاي آسيبشناختي مربوط به درمان مبتني بر پذيرش و تعهد در ميان اختلالهاي هيجاني، از رويكرد ابعادي به تشخيص و درمان حمايت ميكند.