مقايسه اثر 8 هفته تمرين هوازي تداومي و تناوبي شديد (HIIT) بر بيان ژن‌هاي TIMP-2 و MMP-2 در ميوكارد موش هاي صحرايي نر مدل ديابتي

تمرينات ورزشي منظم يكي از راه حل­هاي موثر در پيشگيري از بروز بيماري­هاي قلبي-عروقي در بيماران ديابتي نوع دو است. هدف از اين مطالعه مقايسه اثر 8 هفته تمرين هوازي تداومي و تناوبي شديد (HIIT) بر بيان ژن­هاي TIMP-2 و MMP-2 در ميوكارد موش هاي صحرايي نر مدل ديابتي بود. روش كار: در اين مطالعه تجربي، 21 سر موش نر ديابتي به سه گروه 7 تايي؛ تمرين هوازي تدوامي (CT)، تناوبي شديد (HIIT) و كنترل (C) تقسيم شدند . القاء ديابت به صورت پلت با رژيم غذايي پرچرب (30 درصد چربي و 25 درصد فروكتوز) به مدت 24 هفته انجام شد. پس از آخرين جلسه تمرين و ريكاوري بعد از آن، آزمودني­ها قرباني و بطن چپ آن ها استخراج شد. جهت سنجش گلوكز پلاسما از روش گلوكز اكسيداز، براي اندازه گيري مقادير انسولين از روش الايزا، و براي سنجش شاخص مقاومت به انسولين از روش HOMA-IR استفاده شد. همچنين جهت تعيين بيان ژن‌هاي TIMP-2‌ و MMP-2 از روش PCRReal time- و مقايسه گروه‌ها توسط آزمون تحليل واريانس يكطرفه و آزمون تعقيبي Tuckey براي تعيين اختلاف بين گروهي در سطح آلفاي 5% استفاده شد. يافته‌ها: بيان ژن MMP-2 در گروه HIIT نسبت به دو گروه تمرين CT (01/0P=) و كنترل (001/0P=) كاهش معناداري را نشان داد. مقدار ژن TIMP-2 نيز در هر دو گروه تمرين CT (03/0P= ) وHIIT (001/0P=) نسبت به گروه كنترل افزايش معناداري را نشان داد. وزن در گروه‌ها نسبت به گروه كنترل هيچ تغيير معناداري را نشان نداد. گلوكز و انسولين در گروه‌هاي تمريني نسبت به گروه كنترل معناداري را نشان داد و HIIT نسبت به گروه تمرين تداومي در اين دو فاكتور تفاوت معناداري را نشان نداد. نتيجه گيري: بر اساس يافته‌هاي بدست آمده مي‌توان چنين نتيجه گيري كرد 8 هفته تمرينHIIT با تاثير بالاتر بر كاهش بيان ژن MMP-2 و افزايش مقدار ژن TIMP-2 در ميوكارد موش‌هاي صحرايي ديابتي بد تنظيمي ژني را تعديل كرده و احتمالا مي‌تواند كارديوميوپاتي ديابتي را بهبود بخشد.

This Article has no Abstract.