مرکز منطقه ای اطلاع رساني علوم و فناوري - تأثير تمرينات ورزشي ريتميك همراه با موسيقي بر كاهش اضطراب، افسردگي و اختلال بيش‌فعالي/نقص توجه كودكان دبستاني

چكيده فارسي :

كودكان مبتلا به اختلال بيش فعالي/نقص توجه، اضطراب و افسردگي بالاتري نسبت به همسالان طبيعي خود دارند. هدف پژوهش حاضر تأثير تمرينات ورزشي ريتميك همراه با موسيقي بر اضطراب، افسردگي و اختلال بيش‌فعالي/ نقص توجه كودكان دبستاني مبتلابه اختلال بيش فعالي/نقص توجه بود. روش بررسي: در پژوهش حاضر تعداد 40 نفر از دانش آموزان پسر (50/0=SD، 6/8=M) با استفاده از پرسشنامه و مصاحبه باليني به عنوان بيش فعال شناسايي شدند. به صورت تصادفي در دو گروه كنترل (20 نفر) و تجربي (20نفر) تقسيم شدند. براي اندازه گيري اختلال بيش فعالي/نقص توجه از پرسشنامه كانرز فرم والدين، همچنين براي ارزيابي اضطراب و افسردگي به ترتيب از پرسشنامه چند بعدي اضطراب كودكان مارچ و پرسشنامه افسردگي كودكان كواكس استفاده شد. گروه تجربي در طي يك دوره هشت هفته‌اي (هفته‌اي 5 جلسه) در تمرينات ورزشي همراه با موسيقي شركت كردند. گروه كنترل تنها فعاليت‌هاي معمول مدرسه (يك جلسه تربيت‌بدني در هفته) را انجام مي‌دادند. براي تجزيه و تحليل داده ها از آزمون تحليل كوواريانس استفاده شد. يافته‌ها: نتايج آزمون لوين نشان داد كه شرط همگني واريانس براي متغيرهاي اضطراب، افسردگي و اختلال بيش فعالي/نقص توجه برقرار است. همچنين نتايج نشان داد تمرينات ورزشي ريتميك همراه با موسيقي تأثير معناداري بر اضطراب (000/0=P، 25/39=F) و افسردگي (000/0 =P، 90/39=F) و اختلال بيش‌فعالي/نقص توجه (000/0=P، 80/156=F) دارد. بيشترين ضريب ايجاد شده براي متغير اختلال بيش فعالي/نقص توجه با اندازه اثر 80/0 بود. نتيجه‌گيري: با توجه به نتايج پيشنهاد مي‌شود از تركيب ورزش و موسيقي به عنوان يك مداخله موثر، براي كاهش اضطراب، افسردگي و همچنين اختلال بيش فعالي/نقص توجه كودكان دبستاني مبتلابه اختلال بيش فعالي/نقص توجه استفاده شود