تأثير آموزش ذهن‌آگاهي بر اهمال كاري تحصيلي در دو گروه دانش‌آموزان با اضطراب امتحان بالا و پايين

The Effect of Mindfulness Training on Academic Procrastination in Students with High and Low Test Anxiety

زمينه و هدف: اهمال­كاري تحصيلي از جمله مشكلات رفتاري است كه زندگي تحصيلي بيشتر دانش‌آموزان و دانشجويان را تحت تأثير قرار داده است. افراد اهمال­كار موقعيت و تكليف‌ خود را در لحظه حال انكار مي‌كنند و نسبت به كاري كه بايد انجام دهند، آگاه نيستند. بدين ترتيب پژوهش حاضر با هدف بررسي تأثير آموزش ذهن‌آگاهي بر اهمال­كاري تحصيلي در دو گروه دانش‌آموزان با اضطراب امتحان بالا و پايين انجام شده است. روش: در اين پژوهش از روش ­آزمايشي با طرح پيش‌آزمون- پس‌آزمون با دو گروه گواه و دو گروه آزمايش استفاده شده است. جامعه‌ آماري پژوهش شامل تمامي‌ دانش‌آموزان دختر پايه ششم ابتدايي شهرستان ساري بود كه در سال 1396 مشغول به تحصيل بودند. حجم نمونه شامل 60 نفر از دانش‌آموزان اهمال­كار از جامعه مذكور بود كه به روش نمونه‌گيري تصادفي خوشه‌اي انتخاب شده و به صورت تصادفي، 30 نفر در گروه‌هاي آزمايش (15 نفر گروه اضطراب امتحان بالا و 15 نفر گروه اضطراب امتحان پايين) و 30 نفر در گروه‌هاي گواه (15 نفر گروه اضطراب امتحان بالا و 15 نفر گروه اضطراب امتحان پايين) جايدهي شده­اند. گروه­هاي آزمايش شيوه مداخله ذهن­آگاهي را به صورت هشت جلسه‌ 45 دقيقه‌اي دريافت كردند. براي جمع­آوري داده ­ها در اين مطالعه از پرسشنامه ­هاي اهمال­كاري تحصيلي سولومون (1984) و اضطراب امتحان اسپيلبرگر (1970) استفاده شد و تحليل داده­ها نيز با روش آماري تحليل كوواريانس انجام شد. يافته ­ها: يافته ­هاي اين پژوهش نشان داد كه آموزش ذهن‌آگاهي در دانش‌آموزان با اضطراب بالا مؤثر بوده (992/68=F و 0/001>P) ولي در دانش‌آموزان با اضطراب پايين تأثيري نداشته است (0/67

Background and Purpose: Academic procrastination is one of the behavioral problems that has affected the academic life of most students. People who are procrastinated deny their position and task at the moment and are unaware of what to do. Therefore, the present study aimed to investigate the effect of mindfulness training on academic procrastination in two groups of students with high and low test anxiety Method: In this study, a pretest-posttest design with two control and two experimental groups were used. The statistical population of the study included all sixth grade primary school students in Sari city who were studying the academic year of 2017-2018. Sample size consisted of 60 students from the mentioned papulation who were selected by cluster random sampling method and assigned in two control and experimental groups with high test anxiety students (n=30) and two control and experimental groups for low test anxiety students (n=30). The experimental groups received eight sessions of mindfulness intervention. Solomon's academic procrastination questionnaire (1984) and Spielberg test anxiety inventory (1970) were used for data collection. Data analysis was performed using covariance analysis. Results: The findings of this study showed that mindfulness training was effective in high anxiety students (P = 0.01 and P <0.01) but had no effect in low anxiety students (P <0.5 and P = 0.5). F). There was also a significant difference in the effectiveness of mindfulness training on academic procrastination in students with high anxiety and low anxiety (F = 0.1 and P = 0.1). Conclusion: According to the findings, it can be concluded that test anxiety as a moderating variable in students' success is effective on the effect of mindfulness training on academic procrastination. Therefore, to reduce students' academic procrastination through mindfulness training, it is necessary to pay attention to the component of student test anxiety. According to the findings, it is concluded that test anxiety is effective on the effectiveness of mindfulness education on students' academic procrastination; therefore, in order to reduce students 'academic procrastination through mindfulness training, it is necessary to pay attention to the component of students' test anxiety.