بررسي جايگاه فعاليت و كنشگري در نظام تربيتي صالحين بسيج

يكي از طرح‌هاي تحولي سازمان بسيج مستضعفين در دهه پيشين، طرح صالحين بوده است. برخي كارشناسان در سنوات گذشته اشكالاتي را به اين طرح تربيتي وارد نموده‌اند كه ازجمله اين اشكالات، فقدان برنامه‌ريزي لازم جهت كنشگري بسيجيان و انجام فرايند تربيت آحاد بسيجيان به‌صورت درون‌گرا و بدون درنظرگرفتن عرصه عمل و فعاليت است. پاسخ به اين اشكال در سه سطح قابل بررسي است: 1. در سطح نظريه اصلي كه ناظر به ايده‌ها و ديدگاه‌هاي متوليان است، 2. در سطح اجرا كه ناظر به عملكرد مجريان است، 3. در سطح تبيين كه ناظر به اسناد سازماني و آموزشي طرح است. پژوهش‌هاي صورت‌گرفته، وجود فعاليت را در ابعاد نظري و عرصه اجرا بررسي و اثبات نموده است. در اين پژوهش درصدد هستيم تا نگاه به حوزه فعاليت و كنشگري را در اسناد ابلاغي و متون آموزشي سازمان بسيج، ازطريق روش اسنادي و تحليل داده‌بنياد واكاوي نموده و فعاليت و كنشگري را در اين طرح مشخص نماييم. براين‌اساس، با روش اسنادي و فن نمونه‌گيري گلوله برفي 44 سند انتخاب شده و با تحليل كيفي آنها به 141 مفهوم و همچنين 20 مقوله رسيده و ضمن تحليل مقوله‌ها درنهايت به دو مدل مفهومي دست يافتيم. يافته‌ها حاكي از توجه ويژه به اين عرصه ميان اسناد صالحين دارد، لذا اشكالات مطروحه، قابل دفاع نيست.پيشنهاد نهايي پژوهش گفتمان‌سازي قرائت صحيح از آن براي جلوگيري از تسري اشكالات وارده است.

this article has no abstract