عوامل موثر بر انتشار تجارت الكترونيكي در ايران

هدف اين مقاله، بررسي و شناسايي عوامل موثر بر انتشار تجارت الكترونيكي در ايران با تحليل بين استاني است كه در قالب مدل رگرسيون داده‌هاي تلفيقي در دوره زماني 1392 تا 1395 و در 30 استان كشور انجام شده است. نتايج نشان داد حدود 5 درصد توليد ناخالص داخلي ايران را مبادلات تجارت الكترونيكي تشكيل مي‌دهد. مهم‌ترين عوامل در انتشار تجارت الكترونيكي عبارتند از: كسب‌وكارهاي الكترونيكي، ضريب نفوذ تلفن ثابت، ضريب نفوذ تلفن همراه و پهناي باند اينترنت. ضريب متغيرهاي تعداد كسب‌وكارهاي الكترونيكي، ضريب نفوذ تلفن ثابت، ضريب نفوذ تلفن همراه و ضريب نفوذ اينترنت به ترتيب برابر با 0/45، 0/22، 0/009 و 0/006 بوده و از نظر آماري معنادار هستند. همچنين نتايج نشان داد كه ضريب نفوذ اينترنت به عنوان يكي از مهم‌ترين ابزار دسترسي به اينترنت، بيشترين تاثير را در انتشار تجارت الكترونيكي دارد؛ به اين معنا كه با افزايش ضريب نفوذ اينترنت در استان‌هاي كشور، مي‌توان شكاف ميان تجارت الكترونيكي در استان‌ها را كاهش داد. همچنين تعداد كسب‌وكارهاي الكترونيكي نقش محوري بر گسترش شبكه تجارت الكترونيكي در ايران دارد. در اين ميان ضريب نفوذ تلفن همراه و تلفن ثابت نيز از پيشران‌هاي تجارت الكترونيكي در ايران محسوب مي‌شوند.

this article has no abstract