تحليل آسيب‌پذيري بافت‌هاي قديمي شهر كاشان در برابر زلزله

تحليل ميزان و چگونگي آسيب پذيري بافت هاي قديم شهري به برنامه ريزان و مديران شهري در تصميم گيري هاي مناسب و انتخاب راه حلهاي كنترل و مقابله با مخاطرات احتمالي كمك مؤثري ميكند. هدف از اين پژوهش بررسي آسيب پذيري بافت قديم شهر كاشان در برابر زلزله و چگونگي توزيع شاخص هاي آن است. شاخص هاي به كارگرفته شده در تحليل مشتمل است بر: مساحت قطعات زمين؛ نوع كاربري زمين؛ عرض معابر؛ نوع مصالح؛ تعداد طبقات؛ قدمت ابنيه؛ كيفيت ابنيه؛ دسترسي به فضاي باز؛ فاصله از گسل؛ و مديريت بحران. ماهيت پژوهش كاربردي و روش آن اكتشافي- تحليلي است. جمع آوري داده ها و اطلاعات در مرحلة اول به صورت اسنادي و بررسي متون مختلف است و از روش ميداني به ويژه مشاهده بهره گرفته شده است. براي تجزيه و تحليل اطلاعات از مدل Fuzzy AHP، سيستم اطلاعات مكاني، و نرمافزار Expert choice استفاده شده است. يافته هاي پژوهش حاكي از آن است كه از لحاظ آسيبپذيري 11درصد مساحت بافت شهر در طيف خيلي كم، 7درصد در طيف كم، 15درصد در طيف متوسط، 22درصد در طيف بالا، و 45درصد در طيف خيلي بالا قرار دارد. تمركز فضايي آسيب پذيري در بخش مركزي بافت قديم بهسبب مصالح كمدوام، كيفيت نامطلوب ساخت، و قدمت زياد ابنيه است. كمترين آسيب پذيري مربوط به جدارة اصلي بافت به ويژه در بخش جنوب شرقي است. درمجموع، ميتوان نتيجه گرفت در بُعد ارتقاي كيفيت به كارگيري اصل خطرپذيري مديريت بحران و در بُعد قدمت توسعة اقدامات بازآفريني در ابعاد زيستي– كالبدي،ساخت اجتماعي با رويكرد تركيبي، و مديريت بحران ميتوان باعث كاهش آسيب پذيري بافت هاي قديمي شد.

This article has no abstract