نقش شفقت به خود و تحمل پريشاني در سلامت اجتماعي زنان سرپرست خانوار

Role of Self–Compassion and Distress Tolerance in the Social Health of Female Household Heads

زمينه و هدف آسيب پذيري زنان سرپرست خانوار در سطح فردي و نيز در سطح اجتماعي به كاهش سلامت اجتماعي در زنان منجر مي شود؛ لذا پژوهش حاضر باهدف نقش شفقت به خود و تحمل پريشاني در سلامت اجتماعي زنان سرپرست خانوار صورت گرفت. روش بررسي پژوهش حاضر توصيفي از نوع همبستگي بود. جامعه آماري پژوهش را تمامي زنان سرپرست خانوار تحت حمايت كميته امداد امام خميني (ره) در سال 1397 شهرستان بهارستان تشكيل دادند كه به روش نمونه گيري دردسترس بر اساس جدول مورگان، 291 نفر انتخاب شدند. ابزارهاي استفاده شده جهت دستيابي به اهداف پژوهش شامل مقياس تحمل پريشاني سيمون و گاهر (2005) و فرم كوتاه مقياس شفقت خود نف (2003) و پرسشنامه سلامت اجتماعي كييز (2004) بود. جهت تحليل داده ها، نرم افزار SPSS نسخه 21 و روش هاي آمار توصيفي مانند محاسبه ميانگين و انحراف معيار و نيز شاخص هاي آمار استنباطي آزمون همبستگي پيرسون و رگرسيون خطي چندگانه به شيوه گام به گام به كار رفت. همچنين سطح معنا داري 0٫05 درنظر گرفته شد. يافته ها نتايج نشان داد بين شفقت به خود با سلامت اجتماعي (0٫627=r و 0٫001>p) و تحمل پريشاني با سلامت اجتماعي (0٫545=r و 0٫001>p) ارتباط مستقيم و معنا داري مشاهده شد. همچنين شفقت به خود (0٫603=r و 0٫001>p) و تحمل پريشاني (0٫517=r و 0٫001>p) به شكل معنا داري، توانايي پيش بيني سلامت اجتماعي را داشتند. نتيجه گيري براساس يافته هاي اين پژوهش نتيجه گيري مي شود با ارتقاي شفقت به خود و تحمل پريشاني، مي توان زمينه بهبود سلامت اجتماعي زنان سرپرست خانوار را فراهم كرد.

Background & Objectives: The vulnerability of female household heads at individual and social levels leads to a decline in their social health. Therefore, the present study aimed to determine the role of self–compassion and distress tolerance in the social health of female household heads. Methods: The present study was a descriptive correlational research. The statistical population of the study consisted of all female household heads supported by the Imam Khomeini Relief Foundation in 2019 in Baharestan County. 291 subjects were selected by available sampling using the Morgan table. The tools used to collect Data were Simon and Gaher's Distress Tolerance Scale (2005), Self–Compassion Scale – Short Form (SCS–SF) (2003), and Keyes Social Health Questionnaire (2004). To anaylze data, SPSS software version 21 and descriptive statistical methods such as mean, standard deviation, and inferential statistics (Pearson’s correlation test and multiple linear regression) were used by the step–by–step method, and the significance level was considered at 0.05. Results: The means and standard deviations of compassion, distress tolerance and social health were, 16.78±1.57, 13.4±1.27, and 18.41±2.29, respectively. There were direct and significant relationships between self–compassion and social well–being (r=0.627, p<0.001) and between distress tolerance and social well–being (r=0.545, p<0.001). Self–compassion (r=0.603, p<0001) and distress tolerance (r=0.517 and p<0.001) were significantly able to predict social health. Conclusion: The promotion of self–compassion and tolerance in distress will promote the social health of women household heads. Therefore, improving their health status should be considered by conducting training courses or workshops on self–compassion and distress tolerance for these individuals.