تاثير تمرينات ورزشي بر امنتين-1 و واسپين: مقايسه تمرينات استقامتي تداومي، مقاومتي دايره اي و اينتروال شديد در مردان جوان چاق

Effect of Exercise Training on Omentin-1 and Vaspin: Comparison of Continuous Endurance, Circuit Resistance, and High Intensity Interval Trainings in Obese Young Men

امنتين-1 و واسپين آديپوكاين هايي هستند كه با بسياري از عوامل خطرزاي متابوليكي مرتبط هستند. هدف از تحقيق حاضر بررسي و مقايسه اثرات تمرينات استقامتي تداومي، مقاومتي دايره اي و تناوبي شديد بر سطوح پلاسمايي امنتين-1 و واسپين مردان چاق بود. مواد و روش ها: 44 مرد جوان چاق به طور داوطلبانه در تحقيق حاضر شركت كردند و به طور تصادفي در گروه تمرينات استقامتي تداومي (11=n)، تمرينات اينتروال شديد (11=n) و تمرينات مقاومتي دايره اي (11=n) قرار داده شدند. تمرينات استقامتي تداومي با شدت 70 درصد حداكثر اكسيژن مصرفي انجام شد. همچنين تمرينات تناوبي شديد در شش وهله ي 3 دقيقه اي دويدن با شدت 90 درصد حداكثر اكسيژن مصرفي انجام شد، در حالي كه تمرينات مقاومتي دايره اي در 11 ايستگاه مقاومتي با شدت 20 درصد از يك تكرار بيشينه به مدت 12 هفته و سه جلسه در هفته انجام شد. نمونه گيري خون قبل و بعد از دوره تمرينات انجام شد و سطوح امنتين-1 و واسپين در پلاسما اندازه گيري شد. جهت مقايسه بين گروه ها از آناليز واريانس دوطرفه با اندازه گيري هاي مكرر و آزمون تعقيبي بونفروني استفاده شد. يافته ها: نتايج تحقيق حاضر نشان داد كه تفاوت معناداري بين گروه تمرينات تداومي استقامتي، تمرينات مقاومتي دايره اي و تمرينات اينتروال شديد در امنتين و واسپين وجود ندارد (0/05˃P). با اين وجود، امنيتن-1 به طور معناداري در گروه تمرينات مقاومتي دايره اي (0/002=P) و اينتروال شديد (0/011=P) نسبت به كنترل افزايش يافت. همچنين واسپين به طور معناداري در گروه تمرينات مقاومتي دايره اي نسبت به گروه كنترل كاهش يافت (0/029=P). نتيجه گيري: در نهايت مي توان گفت هيچ كدام از تمرينات اينتروال شديد، استقامتي ممتد و مقاومتي دايره اي در بهبود امنيتن و واسپين ارجحيت ندارد، اگرچه آنها مي توانند سطوح هورمون هاي مذكور را بعد از 12 هفته بهبود بخشند.

Background and Aims: Vaspin and Omentin are adipokines and seem to be related to metabolic risk factors. The purpose of the present study was to investigate the effects of continuous endurance training (CET), circuit resistance training (CRT), and high intensity interval training (HIT) on plasma levels of Omentin and Vaspin in obese young men. Materials and Methods: A total of 44 obese young men voluntarily participated in the present study and were randomly divided into continuous endurance training (CET; n=11), circuit resistance training (CRT; n=11), high intensity interval training (HIT; n=11), and Control (Con; n=11) groups. CET was done with 70% VO2max. Also, HIT was performed with six three-minute sets of running at 90% of VO2max, while CRT was done at 11 stations with 20% 1RM, three times a week for 12 weeks. Blood samples were collected before and after training protocols and Omentin-1 and Vaspin were measured in the plasma. To compare between-group data, two-way ANOVA with repeated measurements and Bonferron's post hoc test were run. Results: The results showed that there is no significant difference between CET, HIT, and CRT in the Omentin-1 and Vaspin after training (p˃0.05). However, Omentin-1 increased significantly in the CRT (p=0.002) and HIT (p=0.011) compared with the controls. Also, Vaspin significantly decreased in the CRT compared with that in the control group (p=0.029). Conclusion: Finally, it can be stated that none of the continuous endurance, circuit resistance, and high intensity interval trainings is preferable to improve Vaspin and Omentin-1 although they can improve hormone levels after 12 weeks of exercise training.