كليدواژه :
مدل كار انسان , كودكان , كار درماني , توانبخشي , ارزيابي
چكيده فارسي :
استفاده از مدل در استدلال درماني درمانگران توانبخشي باعث ايجاد چهارچوب ذهني و توانايي سازماندهي متغير‌هاي دخيل در فرآيند درمان مي‌شود. وسيع‌ترين مدل كاردرماني، «مدل كار انسان» نام دارد كه بر اساس نظريه سيستم‌‌هاي باز ايجاد شده است. اين مدل مي‌‌تواند كاربرد وسيعي در توانبخشي و حتي آموزش وپرورش داشته باشد. با اين وجود، منابع اندكي در دست است كه نشان دهد در حيطه كودكان از آن استفاده شده است. از آنجا كه شناخت كافي و عميق، پيش‌نياز استفاده باليني از يك مدل مفهومي مي‌‌باشد، در مطالعه حاضر تلاش بر اين است تا اطلاعات لازم براي استفاده از «مدل كار انسان» در حيطه كودكان به خوانندگان ارائه شود.
مواد و روش ها
مطالعه حاضر با جستجوي منابع موجود در قالب وب سايت، كتاب و پايگاه‌‌هاي اطلاعاتي Google Scholer، Pubmed، Science Direct و Magiran از زمان ايجاد مدل كار انسان (1985) تاكنون انجام شده است.
يافته ها
مفاهيم مدل كار انسان در مورد فعاليت‌هاي مختص كودكان مانند بازي، انجام تكاليف مدرسه و غيره قابل تعريف است كه نقش والدين و همچنين پديده رشد، جزء جدايي ناپذير اين تعاريف هستند. اين مدل شش ارزيابي براي كودكان دارد كه تا به حال نسخه فارسي براي دو ارزيابي «خود-ارزيابي كاري كودك» و «پرسش نامه انگيزه‌ي انجام كار در كودكان» تهيه و روانسنجي شده است. شش مطالعه يافت شد كه در طراحي برنامه توانبخشي براي كودكان از اين مدل استفاده كرد‌ه‌اند. اطلاعات ابزار‌هاي ارزيابي و شواهد مداخله‌اي در جداول آورده شده است.
نتيجه گيري
مدل كار انسان، تعامل عوامل دروني فرد (انگيزه‌ي انجام كار، فرآيند شكل‌گيري عادات و ظرفيت‌‌هاي عملكردي)، فعاليتي كه بايد انجام شود و شرايط محيط را تحليل مي‌‌كند. براي تعريف مفاهيم مدل كار انسان در كودكان لازم است موضوعات خاص مانند رشد و تكامل در نظر گرفته شود. درگير بودن فعال كودك در درمان، از ويژگي‌‌هاي اين مدل است. وجود ابزار‌هاي ارزيابي معتبر در اين مدل، به كارگيري آن در درمان را تسهيل مي‌‌كند. لحاظ كردن نكات خاص در استفاده از اين ارزيابي‌ها در كودكان، در مقاله كنوني بحث شده است.
چكيده لاتين :
Background and Aims: Using the model in clinical reasoning of rehabilitation practitioners creates a
mental framework and the ability to organize the variables involved in the rehabilitation process. The
broadest model of occupational therapy, called the "Model of Human Occupation" (MOHO), is based
on the open systems theory. This model can be used extensively in rehabilitation and even education.
However, there are a few sources to show that it has been used in children. Since existing knowledge
is a prerequisite for clinical use of a conceptual model, the present study seeks to provide the
information needed to use the MOHO in children.
Materials and Methods: The present study was conducted by searching several sources including the
related websites, books, and Google Scholar, PubMed, Science Direct, and Magiran databases since
developing the MOHO (since 1985).
Results: The concepts of MOHO are definable with regard to children’s activities such as play,
schoolwork, etc. Parent’s role and the phenomenon of development are integral parts of these
definitions. This model has six assessment tools for children two of which have been translated and
validated as the Persian versions, which include the "Child Occupational Self-Assessment" (COSA)
and the "Pediatric Volitional Questionnaire" (PVQ). Six studies have were found using the MOHO as
the framework of intervention program for children. Information on evaluation tools and
interventional evidence are presented in the Tables. Conclusion: The MOHO analyzes the transaction among the individual's internal factors (volition,
habituation, and performance capacities), the activity that is taking place, and the environmental
conditions. To define the applications of the MOHO in children, it is necessary to consider the
specific issues such as growth and development phenomenon. The active involvement of the child in
treatment is a feature of this model. The availability of valid assessment tools in this model facilitates
its use in rehabilitation. Considering specific points in using these assessments in children is discussed
in this article.
