تبيين نابرابري جغرافيايي فرصت هاي دسترسي به آموزش عالي و ارائۀ مدل به منظور آمايش و نيل به عدالت آموزشي (مطالعۀ موردي: شهرستان هاي استان آذربايجان غربي)

پژوهش حاضر با هدف تبيين نابرابري جغرافيايي فرصت هاي دسترسي به آموزش عالي بين شهرستان هاي استان آذربايجان غربي انجام گرفته است. تحقيق حاضر توصيفي-تحليلي و جامعة آماري شهرستانهاي استان آذربايجان غربي است. نمونه گيري بهصورت سرشماري بوده است. شيوة جمع آوري آمار و اطلاعات به صورت اسنادي و پيمايشي است. در تجزيه و تحليل داده ها از مدل هاي تاپسيس، ضريب پراكندگي، تحليل رگرسيون، تحليل مسير،و شبكه هاي عصبي استفاده شده است. نتايج رتبه بندي مناطق با استفاده از تكنيك تاپسيس نشان ميدهد كه بين شهرستان هاي استان نابرابري فرصت دسترسي به آموزش عالي وجود دارد و شهرستان اروميه برخوردارترين و شهرستان چالدران محرومترين شهرستان استان آذربايجان غربياند. مدل ضريب پراكندگي براي اندازهگيري نابرابري نشان داد كه بيشترين ميزان نابرابري0/75 در شاخص آموزشي و كمترين ميزان نابرابري 0/46در شاخص زمينةفردي و خانوادگي بوده است. براساس نتايج تحليل مسير شاخص آموزشي داراي بيشترين و شاخص توسعه يافتگي جغرافيايي داراي كمترين تأثيرات مستقيم بر نابرابري فرصت هاي دسترسي به آموزش عالي هستند. نتايج پيشبيني با استفاده از شبكة عصبي نيز نشان ميدهد شاخص هاي آموزشي و شاخص هاي توسعه يافتگي جغرافيايي به ترتيب بيشترين و كمترين اهميت را در پيشگويي نابرابري فرصتهاي دسترسي به آموزش عالي بين شهرستانهاي استان آذربايجان غربي داشتهاند.نتايج مبيّن نياز مناطق كمتر برخوردار از دسترسي به آموزش عالي به برنامه ريزي و توجه ويژة سياستگذاران اين حوزه به اين نابرابري ها و عوامل مؤثر است.

this article has no abstract