تعيين و تشخيص عوامل مؤثر در طراحي سازمان هوشمند براي مديريت شهري (مطالعۀ موردي: شهرداري مشهد)

در سال‌هاي اخير، پارادايم هوشمندسازي مديريت شهري به يكي از مقوله‌هاي اساسي در ادبيات تحقيقي اين حوزه تبديل شده است. اين در حالي است كه طبق آخرين رده‌بندي در سال 2018، هيچ‌يك از شهرهاي ايران در فهرست برترين شهرهاي هوشمند جهان قرار ندارند. به همين دليل، در اين پژوهش طراحي مدل سازمان هوشمند براي شهرداري بررسي مي‌شود تا راهكارهاي اجرايي و عملي آن مشخص و مؤلفه‌هاي اثرگذار بر هوشمندسازي تعيين شود. اين مطالعه به شيوۀ توصيفي-تحليلي به انجام رسيد. داده‌هاي مورد نياز از نمونه‌اي به حجم 400 نفر از كارشناسان و صاحب‌نظران، با استفاده از پرسشنامۀ محقق‌ساخته گردآوري و با روش معادلات ساختاري ارزيابي شد. براي طراحي پرسشنامه، از روش دلفي خبرگان استفاده شد و فرضيات مطرح‌شده در يك ساختار علي با تكنيك حداقل مربعات جزئي PLS، تكنيك بوت استراپينگ و غيره آزمون شدند. نتايج نشان داد كه برازش كلي مدل مناسب است و با توجه به مقدار بار عاملي به‌دست‌آمده، حكمراني هوشمند، پويايي هوشمند، زندگي هوشمند، مردم هوشمند، اقتصاد هوشمند و سرانجام محيط هوشمند، به‌ترتيب بيشترين اثر را بر ايجاد سازمان هوشمند براي اداره و مديريت شهر دارند. استفاده از فناوري شبيه‌سازي روند ارائۀ خدمات و اينترنت موجب افزايش كارايي سازمان‌ها و همچنين افزايش رضايتمندي مي‌شود. كاربرد واقعيت مجازي در شكل‌گيري محيط هوشمند با كاهش ريسك همراه است و استفاده از تكنيك‌هاي سنتي ارائۀ خدمات، كارايي چنداني در دنياي كنوني ندارد.

this article has no abstract