اثر مصاحبه انگيزشي گروهي بر رضايت درماني و تبعيت درماني بيماران مبتلا به ديابت نوع يك

The Effect of Group Motivational Interview on Therapeutic Satisfaction and Therapeutic Adherence of Patients with Type 1 Diabetes

مقدمه: بيماري ديابت به عنوان يك چالش مهم بهداشتي مطرح است كه به طور گسترده زندگي مبتلايان را تحت تأثير قرار مي‌دهد. مطالعه حاضر با هدف تعيين اثر مصاحبه انگيزشي گروهي بر رضايت درماني و تبعيت درماني بيماران مبتلا به ديابت نوع يك انجام شد. روش كار: مطالعه حاضر، به روش نيمه تجربي با طرح پيش آزمون - پس آزمون و با گروه كنترل بود. جامعه پژوهش بيماران مبتلا به ديابت بودند كه به درمانگاه غدد مركز تحقيقات بيماري هاي متابوليك بيمارستان ولي عصر شهر زنجان و مراكز سرپايي ارائه خدمات به بيماران مبتلا به ديابت در شهر زنجان در سال 1398 مراجعه كرده بودند. 30 بيمار مبتلا به ديابت نوع يك به روش نمونه گيري مبتني بر هدف انتخاب شدند و بطور تصادفي ساده در دو گروه 15نفر در گروه آزمايش و گروه كنترل قرار گرفتند. ابزارها عبارت بودند از پرسشنامه جمعيت شناختي، "پرسشنامه رضايت از درمان ديابت" (DTSQ: Diabètes Trématent Satisfaction Questionnaire) و "پرسشنامه تبعيت از در درمان بيماران با بيماري مزمن" (Adherence Questionnaire in Patients with Chronic Disease) روايي و پاپايي ابزار ها در مطالعات قبلي تاييد شده است. مداخله به روش مصاحبه انگيزشي گروهي در طول چهار جلسه درماني 90 دقيقه‌اي به صورت هفتگي در گروه‌ آزمايش انجام شد. در دو مرحله قبل و بعد از مداخله پرسشنامه ها توسط بيماران تكميل شد. داده ها با نرم افزار اس پي اس اس نسخه 25 تحليل شد. يافته‌ها: ميانگين تبعيت از درمان در گروه آزمايش درپيش آزمون ( 90/20) و در پس آزمون (132/97) بوده است. ميانگين تبعيت از درمان در گروه كنترل درپيش ازمون ( 75/40) و در پس آزمون (91/07) بوده است. مقايسه ميانگين رضايت از درمان در گروه ازمايش درپيش ازمون (14/33) و در پس آزمون (27/60) و در گروه كنترل در پيش آزمون (14/87) و در پس ازمون (15/40) بوده است. در تمامي متغيرهاي پژوهش، بعد از كنترل نمرات پيش ازمون ان متغير، مداخله اثر معني داري بر نمرات پس ازمون داشته است (0/05 > P-value). اثر مداخله براي رضايت از درمان 0/86 و براي تبعيت از درمان 0/58 بود. نتيجه‌گيري: مصاحبه انگيزشي گروهي يك روش مداخله براي ايجاد تغييرات رفتاري مثبت در جهت كنترل بهتر بيماري ديابت است. لذا پيشنهاد مي شود كاركنان بهداشت و درمان و نيز روانشناسان در ارايه خدمات به بيماران از روش مصاحبه انگيزشي گروهي استفاده نمايند.

Introduction: Diabetes is a major health challenge that has a profound impact on patients' lives. The purpose of this study was to determine the effect of motivational interviewing on the therapeutic satisfaction and Therapeutic Adherence of Patients with Type 1 Diabetes. Methods: The present study was a quasi-experimental study with pretest-posttest design and control group. The study population consisted of diabetic patients who referred to the Endocrinology Clinic of Vali-e-Asr Hospital of Zanjan and outpatient centers providing services to patients with diabetes in Zanjan in 2019. Thirty patients with type 1 diabetes were selected by purposive sampling and were randomly divided into two groups of 15 patients in experimental and control groups. The instruments were demographic questionnaire, “Diabetes Treatment Satisfaction Questionnaire (DTSQ) and "Adherence Questionnaire in Patients with Chronic Disease". The validity and reliability of the instruments have been confirmed in previous studies. Intervention was performed by group motivational interviewing during four 90-minute treatment sessions weekly in experimental group. Questionnaires were completed by patients in two stages before and after the intervention. Data were analyzed by SPSS 25 software. Results: Mean adherence to treatment in the experimental group was pre-test (90.20) and post-test (132.97). The mean adherence to treatment in the control group was pre-test (75.40) and post-test (91.07). Comparison of mean satisfaction with treatment was in pre-test (14.33), post-test (27.60) and control group in pre-test (14.87) and post-test (15.40). In all variables of the study, after controlling for pre-test scores, the intervention had a significant effect on post-test scores, (P-value < 0.05). Intervention effect for treatment satisfaction was 0.86 and for treatment adherence was 0.58. Conclusions: Group motivational interviewing is an intervention method for making positive behavioral changes to better control diabetes. Therefore, it is suggested that health professionals and psychologists use motivational interviewing to provide services to patients.