اثربخشي چشم ‌انداز زمان‌ درماني بر افزايش بهزيستي روان‌ شناختي و شادكامي جانبازان مبتلا به PTSD

Effectiveness of Time Perspective Therapy on Increasing Psychological Well-Being and Happiness in Veterans with PTSD

اهداف: چشم ‌انداز زمان ‌درماني يكي از درمان‌هاي مدرن است كه در سال‌هاي اخير به‌منظور كمك به بيماران مبتلا به PTSD براي كاهش نشانه‌هاي اين اختلال و افزايش كيفيت زندگي به كار گرفته شده است. هدف پژوهش حاضر بررسي اثربخشي چشم‌انداز زمان‌درماني بر افزايش بهزيستي روان‌شناختي و شادكامي جانبازان مبتلا به PTSD بود. مواد و روش‌ها: اين پژوهش نيمه‌تجربي با طرح پيش‌آزمون- پس‌آزمون با گروه كنترل در بين كليه جانبازان مبتلا به PTSD كه در سال 1396 به بيمارستان اميرالمومنين(ع) شهر اصفهان مراجعه كرده بودند انجام شد. از ميان اين جانبازان، 30 نفر به روش نمونه‌گيري در دسترس انتخاب و به‌صورت تصادفي در دو گروه 15نفري آزمايش و كنترل قرار داده شدند. برنامه چشم‌انداز زمان‌درماني طي 8 جلسه 90دقيقه­اي براي گروه آزمايش اجرا شد، ولي گروه كنترل مداخله‌اي دريافت نكرد. ابزار پژوهش پرسش‌نامه‌هاي شادكامي آكسفورد و بهزيستي روان‌شناختي ريف بود كه در دو مرحله پيش‌آزمون و پس‌آزمون تكميل شد. داده‌ها توسط نرم‌افزار SPSS 23 و با استفاده از آزمون‌هاي تحليل كوواريانس تك‌متغيره و تحليل كوواريانس چندمتغيره مورد تجزيه و تحليل قرار گرفتند. يافته‌ها: با مهار اثر پيش‌آزمون، ميانگين نمرات متغيرهاي بهزيستي روان‌شناختي و شادكامي و ابعاد آنها (به‌جز بعد زيبايي‌شناختي) در مرحله پس‌آزمون بين دو گروه آزمايش و كنترل تفاوت معني‌دار داشت و در گروه آزمايش بيشتر بود (0.05p<). نتيجه‌گيري: چشم‌انداز زمان‌درماني مي­تواند در افزايش بهزيستي روان‌شناختي و شادكامي جانبازان مبتلا به PTSD موثر باشد.

Aim(s): Time perspective therapy is one of the modern treatments that in recent years has been used in order to decrease the symptoms of the disorder and increasing the quality of life in patients with PTSD. In this regard, the aim of the present study was to investigate the effectiveness of time perspective therapy on increasing the psychological well-being and happiness of veterans with PTSD. Materials & Methods: This quasi-experimental research with pretest-posttest design, with one control group, was carried out among the veterans with PTSD, who referred to the Amiralmomenin Hospital in Isfahan in 2017. Among them 30 people of veterans with PTSD were selected through convenient sampling method and randomly assigned into the control and experimental groups (n=15 in each group). Experimental group was treated in 8 sessions in 90 minutes with time perspective therapy while the control group received no cure. The research instruments were the Oxford happiness questionnaire and Ryff psychological well-being questionnaire, which were completed in two stages of pretest and posttest. Data were analyzed using SPSS 23 software, through one-way analysis of covariance and multivariable analysis of covariance tests. Findings: By controlling the effect of pretest, there was a significant difference between the mean scores of psychological well-being and happiness of veterans with PTSD in the control and experimental groups in the posttest step (p<0.05). Conclusion: Time perspective therapy can be effective in increasing the psychological well-being and happiness of veterans with PTSD.