واكاوي ميانگين بلندمدت سپيدايي سرخ‌فام ايران زمين

سپيدايي از فراسنجﻫﺎي ﻣﻮرد ﻧﻴﺎز در ﻣﻄﺎﻟﻌﺎت آب و ﻫﻮاﻳﻲ است. بررسي رفتار زماني و مكاني آن ميتواند ابزاري براي شناخت تغييرات محيطي باشد. هدف از اين مطالعه بررسي رابطة تغييرات بلندمدت سپيدايي كشور براساس داده هاي ماهوارهاي در يك دورة هجده ساله با توجه به اثر عوامل جغرافيايي همچون ارتفاع و عرض جغرافيايي است. از اين رو، نخست داده هاي روزانة سپيدايي سنجندة موديس در محدودة ايران در بازة زماني 1379/1/1 تا 1396/12/29 از تارنماي موديس استخراج شد. سپس، ميانگين بلندمدت سپيدايي ايرانزمين محاسبه شد. يافته ها نشان داد سپيدايي ايران با ميانگين 21درصد نزديك به ميانگين سياره اي است كه اين ويژگي گذشته از عرض جغرافيايي به ناهمواريها و شرايط روية زمين بستگي دارد. از اين جهت، پيوند سپيدايي سرخفام و ارتفاع از تراز دريا بررسي شد. يافتههاي اين بخش نشان داد كه اين پيوند يك رابطة قطعه به قطعة خطي است؛ به طوريكه ابتدا با افزايش ارتفاع (از سطح زمين تا 1000متري)، سپيدايي كاهش يافته و سپس با افزايش ارتفاع (بالاتر از 1400متري) به سبب كاهش دما و پوشش برفي بر سپيدايي افزوده شده است. به طور كلي، ميتوان گفت اين پيوند قطعه به قطعة خطي برگرفته از تنوع ناهمواريها و جنس روية زمين است.

This article has no abstract