اثربخشي زوج‌درمانگري هيجان مدار بر حمايت اجتماعي ادراك شده و احساس تنهايي زوجين نابارور

The effectiveness of emotionally focused couple therapy on perceived social support and feeling of loneliness among infertile couples

زمينه: ناباروري در سراسر جهان و در همه فرهنگ‌ها به عنوان يك تجربه تنش­ آور، بحراني و تهديدكننده ثبات فردي، زناشويي، خانوادگي و اجتماعي شناخته شده است. اما مسئله اصلي اينست، آيا زوج‌درمانگري هيجان­مدار بر حمايت اجتماعي ادراك شده و احساس تنهايي زوجين نابارور تأثير دارد؟ هدف: اثربخشي زوج‌درمانگري هيجان­ مدار بر حمايت اجتماعي ادراك شده و احساس تنهايي در زوجين نابارور بود. روش: پژوهش از نوع نيمه ­تجربي با طرح پيش ­آزمون –پس ­آزمون همراه با گروه گواه بود. جامعه آماري را زوج‌هاي نابارور مراجعه‌كننده به مراكز خصوصي زنان و نازايي شهر قم در نيمه دوم سال 1394 و نيمه اول سال 1395 تشكيل دادند. 30 زوج به صورت نمونه‌گيري هدفمند به عنوان نمونه انتخاب شدند و به صورت تصادفي در دو گروه آزمون (15 زوج) و گواه (15 زوج) جايگزين شدند. ابزار پژوهش عبارتند از، مقياس حمايت اجتماعي ادراك شده چندبعدي (زيمت، داهلم، زيمت و فارلي، 1988)، مقياس احساس تنهايي اجتماعي عاطفي براي بزرگسالان (ديتوماس، برنن و بست، 2004) و برنامه آموزش زوج جانسون (2004). تحليل داده‌ها با استفاده از آزمون‌هاي تحليل كوواريانس چند متغيري انجام شد. يافته‌ها: نتايج حاصل از تحليل نشان داد كه زوج‌ درمانگري هيجان­ مدار باعث افزايش معنادار ميانگين نمرات پس­آزمون متغير حمايت اجتماعي ادراك شده و خرده مقياس‌هاي آن (حمايت دوستان، حمايت خانواده و حمايت افراد خاص) در گروه آزمون گرديد (0/05

Background: Infertility has been recognized worldwide as a stressful, critical and threatening experience of personal, marital, family and social stability throughout the world and across cultures. But the key question is, does emotion-focused therapy affect perceived social support and the loneliness of infertile couples? Aims: The effect of emotion-focused couple therapy on perceived social support and loneliness in infertile couples. Method: This study was quasi-experimental with pre-test and post-test design with control group. The statistical population consisted of infertile couples referring to private centers for women and infertility in Qom in the second half of 2015 and the first half of 2016. Thirty couples were selected by purposive sampling and were randomly divided into two groups (15 couples) and control (15 couples). Research instruments include the Multidimensional Perceived Social Support Scale (Zimet, Dahlm, Zimet & Farley, 1988), the Adult Social Emotional Loneliness Scale (Ditomas, Bernen & Bast, 2004) and the Johnson Couple Training Program (2004). Data analysis was performed using multivariate analysis of covariance. Results: The results showed that emotionfocused couple therapy significantly increased the mean scores of perceived social support variable and its subscales (friends support, family support and support). Specific individuals) in the test group (P<0/05). The results also showed that the mean of post-test scores of variable sense of loneliness and its subscales (romantic loneliness, family loneliness and social loneliness) were significantly different in the experimental and control groups (P<0/05). Conclusions: Couple-based training in emotion-focused therapy improved perceived social support in couples and reduced their sense of loneliness.