اثربخشي آموزش برنامه تربيت كودك انديشمند بر حل‌مسئله و خودكارآمد پنداري والدگري

The effectiveness of teaching thinking child program on problem solving and parental self-efficacy

زمينه: آموزش توانش­ حل مسأله و خودكارآمد پنداري به والدين، قابليت برخورد منطقي و مؤثر با رفتارهاي مشكل ­آفرين كودك را در موقعيت ­هاي مختلف فرزندپروري فراهم مي­ كند. اما مسئله اصلي اينست، آيا آموزش برنامه تربيت كودك انديشمند بر حل مسئله و خودكارآمد پنداري والدگري تأثير دارد؟ هدف: پژوهش حاضر با هدف بررسي اثربخشي آموزش برنامه تربيت كودك انديشمند بر حل‌مسئله و خودكارآمد پنداري والدگري انجام شد. روش: پژوهش از نوع شبه ­آزمايشي با طرح پيش‌آزمون - پس‌آزمون بدون گروه گواه بود. نمونه اين پژوهش را والدين كودكان 4 تا 7 سال مدارس غيرانتفاعي شهر تهران در سال تحصيلي 98-97 كه به شيوه دردسترس انتخاب شدند و براي شركت در كارگاه كودك‌ انديشمند اعلام آمادگي نمودند، تشكيل داد. ابزارهاي پژوهش پرسشنامۀ حل‌مسئله هپنر و پترسن (1982) و پرسشنامه خودكارآمد پنداري والدگري دومكا، استورزينگر، جكسون و روزا (1996) بود. برنامۀ تربيت كودك انديشمند در 9 جلسه به صورت يك جلسه دو ساعته در هفته برگزار شد. يافته­ ها: يافته­ هاي مطالعۀ حاضر، نشان داد كه پس از اجراي برنامه تربيت كودك انديشمند ميانگين نمرات حل‌مسئله (در مؤلفه‌ ­هاي حل‌مسئله؛ اعتماد به حل‌مسئله، سبك گرايش – اجتناب و مؤلفه‌ ­هاي شخصي) در مادران، حاكي از افزايش نمرات آنها در پس‌آزمون است (0/0001P=). همچنين ميانگين نمرات خودكارآمد پنداري والدگري در پيش‌آزمون و پس‌آزمون مادران حاكي از افزايش نمرات در پس‌آزمون است (0/01P=). نتيجه ­گيري: نتايج پژوهش حاضر نشان مي‌دهد كارگاه‌ آموزشي تربيت كودك انديشمند توانسته است حل‌مسئله و خودكارآمد پنداري مادران را در سطح معناداري پس از اجراي برنامه تغيير دهد. با استناد به افزايش نمرات مي­ توان گفت كه آموزش مادران بر انتخاب رفتار و راه ­حل مناسب تأثير مثبت داشته است.

Background: Teaching problem-solving skills and parental self-efficacy enable the parents to deal effectively and logically with problematic behaviors of a child in different situations. However this is, can your child's law-abiding and thoughtful educational program make it possible for you? Aims: The purpose of this study was to investigate the effectiveness of teaching Thinking Child Program on problem solving and parenting selfefficacy. Method: The research was quasi-experimental with pretest and posttest design without control group. The sample of this study was parents of children aged 4 to 7 years old of non profit schools in Tehran in 97-98 academic year, who were selected by available sampling method for participating in the “Thinking Child Program” workshops. The research tools were Hepner-Petersen Problem-Solving Questionnaire(1982) and Parental Self-Efficacy Questionnaire(1996). The intervention program was organized as a workshop in 9 sessions, one session of two hours per week. Results: The findings of the present study showed that after the implementation of the “Thinking Child Program”, the mean scores of problem-solving (in problem-solving components, problem-solving confidence, approach-avoidance style, and personal control) in mothers indicated an increase in their post-test scores (P=0/0001). In addition, the mean scores of parenting self-efficacy in pre-test and post-test of mothers indicate a significant increase in post-test scores (P= 0/01). Conclusions: The results of this study indicate that teaching “Thinking Child Program” could change problem solving and self-efficacy of mothers at a significant level after the program intervention. Based on the increase in scores, it can be concluded that mothers' training had a positive effect on choosing appropriate behaviors and solutions.