تاثير تمرينات ذهني بر ترس از افتادن در انجام فعاليت‌‌ها‌ي روزمره زندگي، رضايتمندي و عملكرد اندام تحتاني در سالمندان مقيم جامعه-كارآزمايي باليني

هدف: يكي از نگراني‌ها‌ي سالمندان مسئله ترس از افتادن است. يكي از پيامد‌ها‌ي منفي اين ترس، كاهش توانايي فرد در انجام فعاليت‌ها‌ي روزمره زندگي مي‌باشد. هدف اين مطالعه بررسي تاثير تمرينات ذهني بر ترس از افتادن در انجام فعاليت‌ها‌ي روزمره زندگي، رضايتمندي، تعادل و تحرك عملكردي سالمندان مقيم جامعه بود. مواد و روش‌ها: در اين مطالعه كارآزمايي باليني 40 سالمند 80-60 ساله ارجاع شده به مراكز توان‌بخشي شهر تهران، شركت داشتند. كليه شركت‌كنندگان بر اساس جدول اعداد تصادفي در دو گروه مداخله (20 نفر) و كنترل (20 نفر) قرار گرفتند. از مقياس اطمينان از تعادل بر پايه فعاليت، آزمون عملكرد كاري كانادايي، برگ، دسترسي عملكردي و برخاستن و نشستن زمان‌دار به ترتيب براي سنجش ترس از افتادن، رضايتمندي در انجام فعاليت‌ها‌ي روزمره زندگي، تعادل و تحرك عملكردي قبل و بعد از مداخله و پس از دوره پيگيري استفاده شد. گروه مداخله به مدت 4 هفته، هفته‌اي 3 روز تمرينات ذهني (15 دقيقه) را علاوه بر تمرينات تعادلي در منزل (30 دقيقه) دريافت نمودند. گروه كنترل فقط تمرينات تعادلي را به همان مدت و تكرار اجرا نمودند. يافته‌ها: تمرينات ذهني باعث كاهش معنادار ترس از افتادن سالمندان شد (01/0=P)، اما در سطح رضايتمندي، تعادل و تحرك عملكردي اثر معناداري نداشت (05/0

Introduction: One of the negative consequences of such a fear is a decline in the person's ability to perform daily life activities. The purpose of this study was to investigate the effect of mental practice on fear of falling in activity of daily living, satisfaction, functional mobility and balance in the community-dwelling elderly people. Materials and Methods: In this clinical trial study, 40 elderly people participated aged 60-80 who were referred to rehabilitation centers in Tehran, Iran were investigated. Correspondingly, all participants were randomly assigned to two groups of intervention (20 people) and control (20 people). Activity Balance Confidence test, Canadian Occupational Performance Measure, Berg Balance Scale, Functional Reach Test, and Timed Up and Go were respectively administered for assessment of fear of falling, satisfaction in activity of daily living, functional balance, and mobility before and after intervention and after the follow up period. In addition to home-based balance exercise (30 minutes), the intervention group received mental practice training 3 days (15 minutes) a week for 4 weeks, while the control group only performed home based balance exercises with the same duration and frequency. Results: Mental practice training significantly reduced the fear of falling in elderly (P = 0.01), But in satisfaction level, balance and functional mobility did not have a significant effect (P > 0.05). Conclusion: Mental practice training can significantly reduce fear of falling in elderly (P = 0.01). These exercises can be useful for researchers and therapists in prevention and reduction planning for elderly's fear of falling.