سنجش زيست پذيري بافت هاي شهري با تاكيد بر پايداري اجتماعي (مطالعه موردي: محلات اسكان غيررسمي شهر همدان)

Assessment of urban textile viability with emphasis on social sustainability (Case Study: Informal settlements of Hamadan city

پايداري اجتماعي به طور كلي با ابعاد كيفي همراه بوده و توام با آن مفاهيم مشاركت، اعتماد، امنيت، انسجام و كيفيت زيستي را با خود عجين ساخته است. بررسي اين مفهوم در محلات با ماهيت اسكان غيررسمي به دليل رواج الگوي مداخله شهر مدار، شهروند گرا و پايدار بيش از پيش اهميت يافته است. اين مقاله باهدف بررسي زيست پذيري در ابعاد پايداري اجتماعي و سنجش ظرفيت پايداري اجتماعي بافت هاي اسكان غيررسمي در نمونه موردي شهر همدان نگارش يافته است. روش روش تحقيق در مقاله حاضر توصيفي- تحليلي بوده كه با استفاده از روش كتابخانه اي و ميداني داده هاي مورد نياز گردآوري شده است. شاخص هاي پژوهش شامل سه مولفه مشاركت، امنيت و كيفيت زندگي مي باشد. جامعه آماري پژوهش خانوارهاي ساكن در محلات اسكان غيررسمي شهر همدان با حجم نمونه 360 مورد مي باشد. روش تحليل با استفاده از آماره هاي ميانگين، واريانس و پيرسون، تي تك نمونه اي و تي زوجي انجام يافته است. روايي پژوهش حاصل مطالعات مباني نظري و پايايي پژوهش با استفاده از آلفاي كرونباخ برابر با 0.68 به دست آمده است. يافتهها نتايج نشان مي دهد با وجود تفاوت هاي مكاني محلات، وضعيت پايداري اجتماعي در محلات مزبور مشابه هم است. اختلاف ميانگين شاخص هاي مورد بررسي مشاركت و امنيت اجتماعي نسبت به هم اندك ولي اختلاف شاخص كيفيت زندگي با ساير شاخص ها نسبتا زياد است. نتايج آزمون تي زوجي و پيرسون نشان مي دهد شاخص هاي با يكديگر در ارتباط بوده و بر همديگر اثرگذار مي باشند. نتايج شاخص هاي پايداري اجتماعي زيست پذيري در بعد عيني و ذهني كيفيت زندگي با توجه به سطح دسترسي به خدمات و رضايت از خدمات ارايه شده شكاف پايين تري دارد كه نشان از نارسايي خدمات رساني و به تناسب سطح انتظار پايين از خدمات رساني در محلات مزبور دارد.

Social sustainability in general has been associated with qualitative dimensions, comprising participation, trust, security, cohesion, and quality of life. Investigating this issue in the informal settlements has become increasingly important due to the prevalence of a citizen-centered and sustainable intervention model. This paper aims to investigate the viability of social sustainability dimensions and to assess the social sustainability capacity of informal housing textures in the Hamadan as a case study Method The research method in this paper is descriptive-analytical ine. The data are using library and field method. Research indicators include three components of participation, security and quality of life. The population of the study is 360 households living in informal settlements in Hamadan. The analysis was performed using mean, variance, and Pearson statistics, one-sample t-test and paired t-test. The validity of the research was determined by theoretical foundations and Cronbach's alpha was 0.68. Results The results show that despite the spatial differences of neighborhoods, social stability status in these neighborhoods is similar. The average difference between the indicators of participation and social security is relatively small, but the difference between the quality of life index and other indicators is relatively high. Paired t-test and Pearson test results show that the indices are correlated and affect each other. Conclusion there is a lowe gap between social sustainability indices in objective and subjective dimension and quality of life with respect to the level of access to services and satisfaction with services provided indicating service failure and regarding expectation of service delivery in these neighborhoods, the mentioned value is proportaional low.