مدل ساختاري رابطه بين سلامت رواني و رضايت تحصيلي با نقش ميانجي خودكارآمدي در دانشجويان مقطع كارشناسي ارشد

The Structural Model of Relationship between Mental Health and Academic Satisfaction with Mediating Role of Self-Efficacy in Masters Students

رضايت تحصيلي بيانگر چگونگي ادراك دانشجويان از تجارب يادگيري شان مي باشد كه به عنوان يكي از شاخص هاي اندازه گيري كيفيت يادگيري و آموزش دانشجويان شناخته مي شود. هدف از مطالعه حاضر ارايه مدل ساختاري رابطه بين سلامت رواني و رضايت تحصيلي با نقش ميانجي خودكارآمدي در دانشجويان مقطع كارشناسي ارشد بوده است. روش روش پژوهش حاضر توصيفي از نوع همبستگي و از نوع مطالعات كاربردي مي باشد. جامعه آماري پژوهش شامل كليه دانشجويان مقطع كارشناسي ارشد دانشگاه آزاد اسلامي واحد نكا در سال تحصيلي 97-96 به تعداد 195 نفر بوده است. نمونه آماري به تعداد 129 نفر و با استفاده از جدول كرجسي و مورگان و به شيوه نمونه گيري تصادفي طبقه اي بر حسب جنسيت انتخاب شدند. جهت جمع آوري داده ها از سه پرسش نامه استاندارد سلامت رواني، رضايت تحصيلي و خودكارآمدي استفاده شده است. به منظور تحليل داده هاي حاصله، از مدل يابي معادلات ساختاري با كمك روش حداقل مربعات جزيي با استفاده از نرم افزار آماري پي ال اس استفاده شد. يافته ها نتايج پژوهش نشان دادند كه بين سلامت رواني و خودكارآمدي با رضايت تحصيلي دانشجويان رابطه معناداري وجود دارد و مقدار 40/1 درصد از خودكارآمدي و 66 درصد از رضايتتحصيلي توسط سلامت رواني تبيين مي شود و متغير خودكارآمدي اثر ميانجي بر رابطه بين سلامت رواني و رضايت تحصيلي را دارد. هم چنين شاخص هاي برازندگي مدل حاكي از آن است كه مدل ارايه شده از برازش مناسبي برخوردار است. نتيجه گيري با تقويت حس خودكارآمدي و بهبود سلامت رواني مي توان رضايت تحصيلي در دانشجويان را افزايش داد.

Academic satisfaction reflects how students perceive their learning experiences, which is recognized as one of the indicators of measuring students' quality of learning and education. The purpose of this study was to investigate thestructural model of relationship between mental health and academic satisfaction with mediating role of self-efficacy in master’s students of Islamic Azad University of Neka. Method: The method of the present study in terms of applied purpose and in terms of descriptive, correlation has been observed.The statistical population consisted of all 195 undergraduate students at the Islamic Azad University of Neka in the academic year 96-97. Sample size According to Krejcy and Morgan table, 129 individuals were selected randomly (gender). The instrument for collecting data was three standard questionnaires of mental health, self-efficacy and academic satisfaction Questionnaire. The collected data was used for analyzed by Structural equation modeling using the partial least squares method (PLS). Findings: The results of this study showed that there is a significant relationship between mental health and self-efficacy with student's academic satisfaction; 40.1% of self-efficacy and 66% of academic satisfaction are explained by mental health. an‎d the self-efficacy variable has a mediator effect on the relationship between mental health and academic satisfaction. Fit indices indicate that the proposed model is an appropriate fit. Conclusion:By enhancing the sense of self-efficacy and improving mental health, students' academic satisfaction can be increased.