فهم كيفيت تعامل سازه هاي رهبري پيچيدگي و سازمان اجتماعي از ديدگاهي مبتني بر علوم پيچيده

Understanding the Quality of Interaction of Complexity Leadership and Social Enterprise based on the Complex Science Lens

رهبري سازه­هاي اجتماعي پيچيده و پيگيري توأمان اهداف اجتماعي-اقتصادي، دو ضرورت در پژوهش و عمل علوم اجتماعي به­شمار مي­روند. عليرغم آنكه سازه­هاي اجتماعي رهبري پيچيدگي و سازمان اجتماعي، رويكردهايي نوآورانه در پاسخ به اين الزامات محيطي هستند، نقاط ضعف هر سازه، منجر به عدم تحقّق اهداف اجتماعي مطلوب مي­شود. نظر به­بنيان نظري مشترك و ويژگي­هاي منحصر­به­فرد سازه­هاي رهبري پيچيدگي و سازمان اجتماعي و ظرفيت بالاي ساز­­و­كارهاي تركيبي در خلق نوآوري اجتماعي، تركيب عناصر اين دو سازه، مولّد نوآوري و پيچيدگي بيشتر براي پاسخ­گوئي به نقاط ضعف آن است. بر­اين­اساس، از سويي، رهبري پيچيدگي راهكاري مقتضي براي راهبري سازه­هاي اجتماعي ذاتاً پيچيده بوده و از سويي ديگر، سازمان اجتماعي بستري مناسب براي الحاق اهداف اقتصادي و اجتماعي به­شمار مي­رود. سازمان­هاي اجتماعي آموزشي كه عليرغم فعّاليت در محيطي متلاطم و كمبود منابع مالي ضروري، وضعيت­هاي پايدار محيطي نشان داده­اند براي اين مطالعه برگزيده شدند. در اين پژوهش پديده­ي رهبري پيچيدگي در بستر سازمان اجتماعي آموزشي از منظر تحليل پديدارشناسي تفسيري مطالعه شده تا ماهيت تجارب جديد و پيچيده­ي رهبران رسمي را تبيين نمايد. يافته­هاي پژوهش بيانگر اهمّيت عقلانيت عملي و اخلاق هنجاري در توانمندسازي رهبري پيچيدگي در سازمان اجتماعي به منظور جذب نوسانات داخلي و خارجي و توسعه­ي وضعيت­هاي محيطي پايدار است.

eading complex social constructs and binding to socio-economical goals are two major imperatives in social science research and practice. Even though complexity leadership and social enterprise are perceived innovative approaches to address these environmental requisites, shortcomings of either construct inhibited meeting the intended objectives. Shared theoretical grounds and unique characteristics of either construct however, allows combination of elements and generation of further innovation and complexity to address some limitations of each construct. This research investigates the complexity leadership phenomena in the context of educational social enterprises deficient of sufficient financial resources, from interpretive phenomenology standpoint. Findings underline the prominence of practical reasoning and normative morality in enabling complexity leadership and development of environmentally stable states in the relevant social enterprises.