اثر‌بخشي بازي‌درماني مبتني بر تاب‌آوري و رويكرد شناختي - رفتاري بر درد گزارش شده توسط مادر و كودك از درد شكمي عملكردي كودكان

The Effectiveness of Resiliency and Cognitive-Behavioral(CBT) Based Play Therapy on Child/Mother Reported Pain in Children with Functional Abdominal Pain

مقدمه: كودكان داراي درد شكمي، اغلب به‌دليل درآميختگي علايم بيماري خود با عوامل روان‌شناختي نيازمند درمان‌هاي مكمل روان‌شناختي در كنار درمان‌هاي پزشكي هستند. اين پژوهش با هدف بررسي اثر‌بخشي بازي‌درماني مبتني بر تاب‌آوري و بازي‌درماني شناختي رفتاري بر درد شكمي كودكان مبتلا به درد شكمي اجرا شد. روش: پژوهش حاضر يك پژوهش نيمه‌آزمايشي با طرح پيش‌آزمون، پس‌آزمون و پيگيري با گروه كنترل بود. شركت‌كنندگان پژوهش شامل بيست و چهار كودك پنج تا ده سال مبتلا به درد شكمي عملكردي در شهر اصفهان بودند، كه به‌صورت هدفمند انتخاب و به‌طور تصادفي در دو گروه بازي‌درماني و يك گروه كنترل، هشت نفر براي هر گروه گمارده شدند. پرسشنامه درد شكمي واكر و همكاران فرم گزارش مادر و كودك براي سنجش متغير وابسته در مراحل پيش‌آزمون، پس‌آزمون و پيگيري استفاده شد. گروه اول و دوم در كنار درمان‌هاي پزشكي، دوره درمان بازي‌درماني مبتني بر تاب‌آوري و بازي‌درماني شناختي رفتاري را به مدت هشت جلسه دريافت كردند و گروه كنترل فقط درمان‌هاي متداول پزشكي را ادامه دادند. داده‌ها از طريق تحليل واريانس اندازه‌هاي تكرار شده يا مكرر تحليل شد. نتايج: يافته‌هاي پژوهش نشان داد كه درد شكمي گزارش كودك و مادر فقط بين گروه بازي‌درماني مبتني بر تاب‌آوري و بازي‌درماني شناختي رفتاري با گروه كنترل تفاوت معنادار وجود دارد 0/01>P، گزارش كودك 8/91=F، گزارش مادر 6/78=F، و بين بازي‌درماني مبتني بر تاب‌آوري و بازي‌درماني شناختي رفتاري P>0/05 تفاوت معناداري وجود ندارد. بحث و نتيجه‌گيري: بازي‌درماني مبتني بر تاب‌آوري و بازي‌درماني شناختي رفتاري هر دو در كاهش درد شكمي در كودكان مبتلا به درد شكمي عملكردي موثر بودند. بنابراين از اين دو نوع درمان مي‌توان براي بهبود درد شكمي عملكردي در كودكان مبتلا به‌ اين اختلال در مراكز درماني استفاده كرد.

Introduction: Children with abdominal pain often require psychological complementary therapies, along with medical treatments, due to the combination of symptoms with psychological factors. The aim of this study was to determine the effects of resiliency based play therapy and cognitive-behavioral play therapy on abdominal pain in children with functional abdominal pain. Methods: The current study was quasi-experimental research with a pretest, posttest, follow-up and a control group. The research participants consisted of twenty-four children with functional abdominal pain aged five to ten years old in the city of Isfahan, who were selected using the purposeful sampling method. They were randomly assigned to two therapeutic groups and a control group, each group with eight children. Walker et al abdominal pain questionnaire and child and mother report were used measuring the dependent variable in pretest, posttest and follow up. The first and second groups along with medical treatments they received a treatment course on resiliency based play therapy and cognitive-behavioral play therapy in eight sessions while except regular medical treatments the control group received none. The data were analyzed using repeated-measures analysis of variance. Results: The results revealed that there was only a significant difference between resiliency based play therapy and cognitive-behavioral play therapy with the control group in abdominal pain in both forms of mother and child report. Child report F=8.91, mother report F=6.78, P <0.01. There was no significant difference P>0.05 between resiliency based play therapy and cognitive-behavioral play therapy. Conclusions: Resiliency based play therapy and cognitive-behavioral play therapy has been effective in reducing the abdominal pain of children with functional abdominal pain. Therefore, these two types of treatment can be used to improve functional abdominal pain in children with this disorder at treatment centers.