پديد آورندگان :
زماني، ليلي دانشگاه آزاد اسلامي واحد علوم و تحقيقات تهران - گروه تربيت بدني و علوم ورزشي , ملانوروزي، كيوان دانشگاه آزاد اسلامي واحد اسلامشهر - گروه مديريت ورزشي , قاسمي، عبداله دانشگاه آزاد اسلامي واحد علوم و تحقيقات تهران - گروه تربيت بدني و علوم ورزشي
كليدواژه :
خودتنظيمي , كاركرد اجرايي , رشد , مهارت حركتي درشت , برونينكز-اوزرتسكي , آزمون قلب و گل
چكيده فارسي :
زمينه و هدف: خودتنظيمي، سازماندهي ساختاريافته‌اي از شناخت و احساس و رفتار است كه به يادگيري موفقيت‌آميز منجر مي‌شود. در اين تحقيق تأثير شرايط خودتنظيمي بر رشد مهارت‌هاي حركتي درشت و كاركرد اجرايي كودكان بررسي شد.
روش‌بررسي: اين پژوهش نيمه‌تجربي با طرح پيش‌آزمون و پس‌آزمون و پيگيري با گروه گواه اجرا شد. آزمودني‌هاي تحقيق را 60 دختر هفت و نُه و يازده سال به تعداد مساوي، از شهر اصفهان و به‌صورت هدف‌مند تشكيل دادند. شركت‌كنندگان در هر ردهٔ سني به‌طور تصادفي در دو گروه ده‌نفرهٔ آزمايشي و گواه تقسيم شدند. در مرحلهٔ پيش‌آزمون، كودكان در آزمون رشد حركتي برونينكز-اوزرتسكي (واعظ موسوي و شجاعي، 1384) و همچنين آزمون كاركرد اجرايي قلب و گل (ديويدسون و همكاران، 2006) شركت كردند. سپس، گروه آزمايشي برنامهٔ حركتي مداخله‌اي را به‌مدت هشت هفته طي دو جلسهٔ 60دقيقه‌اي در هفته در شرايط خودتنظيمي دريافت كرد. در كنار هر كودك در شرايط خودتنظيمي، كودكي در گروه گواه قرار داشت كه به‌صورت همخوان با كودك گروه آزمايشي و مشابه با انتخاب‌هاي وي در مداخلات رشدي در شرايط غيرخودتنظيم شركت كرد. در پايان مداخلات، پس‌آزمون و آزمون پيگيري در متغيرهاي رشد حركتي و شناختي انجام شد. تجزيه‌وتحليل آماري با استفاده از تحليل كوواريانس با اندازه‌گيري مكرر در سطح معناداري 0٫05 با نرم‌افزار SPSS نسخهٔ 22 صورت گرفت.
يافته‌ها: نتايج آزمون در ارتباط با رشد مهارت حركتي درشت نشان داد كه اثر اصلي گروه در تمام رده‌هاي سني هفت سال (7٫00=، 0٫017=p) و نُه سال (14٫88=، 0٫001>p) و يازده سال (16٫31=، 0٫001>p) معنادار است. در ارتباط با رشد شناختي در ردهٔ سني هفت سال اثر اصلي گروه معنادار به‌دست آمد (5٫07=، 0٫038=p)؛ اما در رده‌هاي سني نُه و يازده سال اثر اصلي گروه معنادار نبود.
نتيجه‌گيري: نتايج نشان داد، راهبردهاي خودتنظيم در شرايط تمرين، بهبود عملكرد را در رشد جسماني و شناختي دختران هفت و نُه و يازده سال به‌‌همراه دارد. نتايج اين تحقيق مي‌تواند در مداخله‌هاي عصب‌شناختي و آموزشي استفاده شود.
چكيده لاتين :
Background & Objectives: This research investigated the effect of self–regulation on children's gross skills, motor development, and executive
functions. Motor development, in the form of fine and gross motor skills, along with cognitive development, significantly affects executive
function. It could be considered as the inhibition of response and attention in the future of children and how they perform motor and exercise
skills. Developmental interventions can be critical in the development of motor and cognitive skills. There are various practice–related
interventions. One of such approaches is self–regulation.
Furthermore, executive functions, in the form of cognitive development, are meta–cognitive functions that provide a set of abilities, inhibition,
self–initiation, strategic planning, cognitive flexibility, and impulse control. These functions are skills that help individuals to focus on the
important aspects of the task and plan it till completion. Executive functions change during the development process and with the age of a child,
and gradually help the child to perform more complex tasks. This study aimed to investigate Self–Regulation on Children’s Motor Development
and Executive Function.
Methods: This was a quasi–experimental study with a pretest–posttest and a control group design. The study subjects consisted of 60 girls aged
7, 9, and 11 years from Isfahan City, Iran, who were selected purposively. Each age group participants were randomly divided into two groups
of self–regulating and control groups (n=10). In the pretest phase, children participated in the Bruininks–Oseretsky Test of Motor Proficiency
(Vaez Mousavi and Shojaee, 2005) and the Hearts and Flowers Task (a functional executive test) (Davidson et al., 2006). Then, the experimental
group received an 8–week interventional program (two times per week, each lasting 60 minutes) in a self–regulation setting. Besides, for each
child in a self–regulating situation, a child was placed in a control situation, i.e., participated in developmental interventions in consonance with
the child's self–regulation situation and similar to his choices. At the end of the interventions, posttest and follow–up evaluations were performed
on the motor and cognitive development variables. Statistical analysis was performed using the repeated–measures Analysis of Covariance
(ANCOVA) at a significance level of 0.05 in SPSS.
Results: The obtained results concerning gross motor skills revealed the main effect of group in all age groups; 7–year–olds (F=7.00, p= 0.017);
9–year–olds (F=14.88, p>0.001) and 11–year–olds (F=16.31, p> 0.001) was significant. Comparing the study subjects’ means scores suggested
that the growth of gross motor skills of the intervention group was significantly higher than that of the controls in all three age groups. Regarding
cognitive development at the age of 7 years, the main effect of group was significant (F=5.07, p =0.038). However, in the age groups of 9 and
11 years, the main effect of the group was not significant.
Conclusion: The ANCOVA results suggested that providing self–regulation strategies in the training conditions improved the learning
performance and the cognitive development of girls aged 7, 9, and 11 years. Therefore, it is suggested that this strategy be used to improve the
performance of children's learning and development.
