تاثير خصوصيات رابطه منتور-منتي در رضايت از منتور: بررسي برنامه منتورينگ دانشجويي دانشكده پزشكي دانشگاه علوم پزشكي تهران

The Relation Between Mentor-Mentee Relationship and Mentee's Satisfaction: A Survey of Mentoring Program of Tehran University of Medical Science (TUMS

مقدمه: برنامه هاي منتورينگ در ايران به خصوص در حيطه پزشكي در سال هاي اخير مطرح و اجرا شده است. هدف از اين مطالعه، ارائه گزارشي از ارزشيابي ارتباط بين منتور و منتي در برنامه منتورينگ دانشجويي دانشكده پزشكيِ دانشگاه علوم پزشكي تهران در سال تحصيلي 97-96 است. روش بررسي: مطالعه انجام شده يك مطالعه مقطعي بوده و جامعه هدف آن دانشجويان پزشكي ورودي سال 96 هستند كه در طرح منتورينگ به عنوان منتي ثبت نام كرده‌اند. داده ها از طريق پركردن پرسشنامه محقق ساخته ،جمع آوري شد. نتايج: 201 نفر در ابتداي برنامه و 180 نفر نيز پرسشنامه ارزشيابي را پس از 6 ماه اجراي برنامه كامل كردند. در ويژگي هاي رابطه بين منتي_منتور هاي زن يا مرد تفاوت معناداري وجود نداشت. هرچند منتي هاي مرد بيشتر از زنان از منتور خود درخواست رابطه داشتند. (P= 0.000, X ²= 17.62) بين رضايت از منتور و حيطه هاي مختلف پيشرفت منتي ارتباط ديده شد به طوري كه قدرت اين ارتباط به ترتيب در مورد پيشرفت هاي درسي و سازماني بيشترين بود .( r=0.48, r= 0.47 ) بررسي منتي هايي كه انتظارات آنها از منتور برآورده شده و منتي هايي كه انتظاراتشان برآورده نشده بود، از نظر رضايت از منتور، تفاوت معناداري را نشان نداد. (p= 0.758, t= 0.449). نتيجه‌گيري: انتظارات منتي از منتور ها بيشتر در زمينه هاي درسي، رواني اجتماعي و آشنايي با محيط دانشگاه و الگوسازي بود.و در ارزشيابي انجام گرفته مشخص شد كه ميسر گرديده و منجر به افزايش رضايت منتي از منتور نيز شده است. نتايج اين مطالعه علاوه بر اينكه به اهميت برنامه ريزي در اين زمينه تاكيد مي كند، توجه به برآورده شدن نياز هاي حمايتي منتي ها در طي برنامه را نشان مي دهد.

Introduction Mentoring programs have been planned and executed in Iran particularly in the field of medicine. This study aims to evaluate mentor-mentee relationship in mentoring program at Faculty of Medicine of Tehran University of Medical Science in the 2017-2018 academic year. Methods: This cross sectional study was conducted on all year one medical student enrolled at TUMS in 2017 who attended in mentoring program as a mentee. Data is collected via self-designed questionnaire. Result: 210 and 180 persons answered the first and second questionnaire respectively. There was no significant relation between gender of mentor-mentee and features of relationship, although male mentees asked their mentors to visit more than female mentees. (P= 0.000, X ²= 17.62). Significant correlation has been seen between mentee's satisfaction of mentor and any different aspect of mentee's improvement, education (r=0.48) and adaptation to academic environment (r= 0.47). There is not a significant difference in mentees satisfaction between mentees who reached their expectations and mentees who did not (p= 0.758, t= 0.449). Conclusion: This study shows that planning for preparing an efficient structure for mentor-mentee relationship is important, and recommends paying more attention to support new students by introducing the mentoring program to them.