پديد آورندگان :
عظيم پور، علي رضا دانشگاه سلمان فارسي كازرون - بخش روانشناسي , نعمتي هابيل، فاطمه دانشگاه سلمان فارسي كازرون - بخش روانشناسي , هاديان فرد، حبيب دانشگاه شيراز - بخش روانشناسي
كليدواژه :
پرخاشگري , خلقوخو , سبك‌هاي دلبستگي , هوش
چكيده فارسي :
علي‌رغم تأثير متغيرهاي موقعيتي و بي‌ثبات بر پرخاشگري، ثبات نسبي اين متغير در طول زندگي نيز در برخي پژوهش‌ها تأئيد شده است. هدف پژوهش حاضر پيش‌بيني پرخاشگري دانشجويان بر اساس متغيرهاي فردي باثبات هوش، ابعاد خلقوخو و سبك‌هاي دلبستگي بود.
روش: جامعه‌ي آماري اين پژوهش شامل دانشجويان كارشناسي دانشگاه سلمان فارسي كازرون بود كه 266 نفر از آن‌ها به روش نمونه‌گيري در دسترس به‌عنوان نمونه انتخاب شدند. براي جمع‌آوري داده‌ها از پرسش‌نامه پرخاشگري باس و پري (1992)، پرسش‌نامه سرشت و منش (كلونينجر و همكاران، 1994)، پرسش‌نامه دلبستگي بزرگسالان بشارت (2011)، مقياس آزمون هوش نابسته به فرهنگ كتل (1957) و همچنين پرسش‌نامه مقبول‌نمايي اجتماعي كران و مارلو (1960) استفاده شد. پس از مهار اثر مقبول‌نمايي اجتماعي از طريق ضريب همبستگي تفكيكي، متغيرهاي داراي رابطه‌ي معني‌دار با پرخاشگري كلي بعنوان متغير پيش‌بين پرخاشگري وارد تحليل رگرسيون به روش گام‌به‌گام شدند.
يافته‌ها: ضرايب همبستگي نشان داد كه پرخاشگري با متغيرهاي نوجويي، آسيب‌پرهيزي، پشتكار، دلبستگي اجتنابي و دلبستگي دوسوگرا داراي رابطه مثبت معني‌دار است. همچنين براساس خروجي رگرسيون دلبستگي ناايمن اجتنابي و دوسوگرا، متغير خلق‌وخويي آسيب‌پرهيزي در كنار مقبول‌نمايي اجتماعي توانستند به ميزان 47 درصد پرخاشگري را پيش‌بيني كنند كه البته از اين ميزان 16 درصد مربوط به سبك پاسخدهي مقبول‌نمايانه‌ي اجتماعي بود.
نتيجه‌گيري: مي‌توان نتيجه گرفت كه در جمعيت بهنجار دانشجويي وزن متغيرهاي با ثبات شخصيتي در پيش‌بيني پرخاشگري چندان هم زياد نيست و شايد بقيه پراكنش پرخاشگري را بتوان با عوامل موقعيتي و اكتسابي‌تر تبيين نمود. با توجه به سهم كم متغيرهاي ديرپاي شخصيتي، انتظار از اصلاح پذيري و درمان پرخاشگري دانشجويان با مداخله افزايش مي‌يابد.
چكيده لاتين :
: Despite the effects of inconstant and situational variables on aggression, relative constancy of aggression across life span was confirmed in some studies. The present study aimed to predict the university student’s aggression according to intelligence, temperament dimensions and attachment styles as constant individual variables.
Method: The population of the study was Salman Farsi University of Kazerun’s students, that 266 of them were selected by convenience sampling. For gathering data Buss-Perry Aggression questionnaire (Buss & Perry,1992), Temperament and Character inventory (Cloninger, et al., 1994), Adult attachment Inventory (Besharat,2011), The Cultural Fair Intelligence Test III (Cattel,1957) and Marlowe-Crown Social desirability scale (Crown and Marlowe,1960) were used. After controlling the effect of social desirability by partial correlation method, the variables with significant relationships to general aggression were considered for regression analysis with a stepwise method to predict the aggression.
Results: Correlation coefficients indicated that aggression positively correlated to avoidant and ambivalent attachment, novel seeking, harm avoidance, and persistence. Besides according to the output of the regression avoidant and ambivalent attachment, harm-avoidance besides social desirability could predict 47% of aggression, although 16% of it was pertinent to social desirably responding.
Conclusions: It can be concluded that among normal university students, the weight of constant individual variables to predict aggression is not so much, and perhaps the other residual variance of aggression could be explained by situational or more acquired variables. Considerable to the little role of long-term personality variables, the expectation of modifiability and treatment of student’s aggression by intervention would be increased.
