تحليل عوامل ساختاري مؤثر بر توسعه كارآفريني مناطق روستايي شهرستان دلفان

رويكرد كارآفريني از راهبردهاي مهم توسعه روستايي است كه در دهه‌هاي اخير براي غلبه بر مسائل اقتصادي- اجتماعي پيش روي جوامع روستايي، موردتوجه قرارگرفته است. اين رويكرد كه تمايل به سمت نوآوري، ريسك‌پذيري و پيش‌نگري دارد، ذاتي يك فرد يا جامعه نيست و علاوه بر آن يك رويداد شانسي و تصادفي هم نيست بلكه پديده‌اي است كه شرايط محيطي كه عمليات در آن صورت مي‌گيرد (در قالب سطوح مختلف)تعيين‌كننده است .در همين ارتباط اين پژوهش با روشي توصيفي- تحليلي در پي دستيابي به وضعيت ساختارهاي مختلف توسعه كارآفريني روستايي در شهرستان دلفان است. جامعه آماري اين پژوهش 77556 نفر جمعيت روستايي اين شهرستان است كه بر اساس جدول مورگان 382 نفر از آن‌ها با روش نمونه‌گيري طبقه‌بندي – تصادفي به‌عنوان نمونه انتخاب شدند. ابزار گردآوري داده‌ها نيز پرسش‌نامه‌اي است كه پايايي آن بر اساس آزمون آلفاي كرونباخ مورد سنجش قرار گرفت كه مقدار آن (0/85) به دست آمد. يافته‌هاي حاصل از تحليل آماري داده‌ها نيز نشان داد كه ناحيه موردمطالعه، ساختارهاي مناسبي براي توسعه كارآفريني ندارد علاوه بر اين امكانات و ظرفيت‌هاي موجود هم به‌صورت يكپارچه شكل نگرفته‌اند و به لحاظ فضايي از الگوي متعادلي تبعيت نكرده است. عرصه‌هاي نزديك به شهر و واقع در مسيرهاي اصلي از شرايط نسبتاً بهتري برخوردار هستند. براي تعيين مكانيزم اثرگذاري ساختارها نيز از مدل رگرسيون چندگانه بهره گرفته شد كه نتايج آن نشان داد كه ارتباط مؤلفه زيرساختي - فضايي با توسعه كارآفريني مستقيم و تأثيرگذاري آن بيشتر از ديگر مؤلفه‌هاي اقتصادي، اجتماعي – فرهنگي و ويژگي‌هاي فردي است كه ارتباطي غيرمستقيم و اثرگذاري پايين‌تري نسبت به مؤلفه زيرساختي- فضايي در توسعه كارآفريني ناحيه دارد.