پديد آورندگان :
زنگنه شهركي، سعيد دانشگاه تهران - دانشكدة جغرافيا , حسيني، علي دانشگاه تهران - دانشكدة جغرافيا , زنگنه شهركي، مهدي دانشگاه يزد - دانشكدة علوم اجتماعي , غفاري زاده، محمد دانشگاه تهران , فولاديان، مجيد دانشگاه فردوسي مشهد - دانشكدة ادبيات و علوم انساني
كليدواژه :
تحليل فضايي جميعت , شاخص هاي مكاني , شهر مشهد , مددجويان تحت پوشش بهزيستي
چكيده فارسي :
بي تعادلي فضايي و نابرابري هاي مكاني در سطوح مختلفي وجود دارند و تحقق عدالت هاي فضايي و اجتماعي در اين سطوح منوط به ازبين بردن اين بي تعادلي ها از رهگذر آمايش سرزمين است. سازمان هاي خدمات رسان به مددجويان و از همه مهم تر سازمان بهزيستي، ممكن است آمار و داده هاي زيادي از افراد تحت پوشش خود داشته باشند، اما در بسياري موارد، داده هاي موجود، جنبه فضايي ندارند و صرفا به صورت توصيفي اند. هدف اصلي پژوهش حاضر تحليل هاي فضايي از مددجويان تحت پوشش بهزيستي در مقياس شهر مشهد، در سطح منطقه اي و محله اي است. داده هاي مورد نياز پژوهش از اداره كل بهزيستي استان خراسان رضوي و شهرستان مشهد گردآوري شد. شاخص بيضوي انحراف استاندارد، تراكم جمعيتي منطقه اي و محله اي، تراكم كرنل، مدل هاي سنجش خودهمبستگي فضايي مانند آماره موران عمومي، شاخص محلي پيوند فضايي براي تحليل داده ها به كار گرفته شد. نتايج نشان داد مددجويان تحت پوشش بهزيستي در سطح شهر مشهد به صورت يكسان توزيع نشده است و مناطق و محله هاي مختلف تفاوت بارزي از اين نظر دارند، بيشترين تعداد مددجويان در سطح مناطق 2، 3 و 4 مشهد مي باشند كه منطبق بر شمال و شمال شرقي شهر است. همچنين، در سطح محله اي، محلات شهيد قرباني، طبرسي شمالي، دروي و بهمن بيشترين جمعيت مددجوي تحت پوشش بهزيستي را شامل مي شود. در تحليل كلي، با استناد به تحليل هاي تراكمي كرنل انجام گرفته، مي توان اظهار كرد چهار هسته تراكمي و چند هسته فرعي در مشهد شكل گرفته است. همچنين، نتايج شاخص هاي موران نشان داد الگوي توزيع فضايي مددجويان تحت پوشش بهزيستي در مشهد به صورت كاملا خوشه اي است و در بخش هاي خاصي از مشهد كه به طور عمده، منطبق بر سكونتگاه هاي غيررسمي شهر و حاشيه هاي شرقي و شمالي شهر است، به صورت خوشه اي توزيع شده اند.
چكيده لاتين :
Spatial imbalances and spatial inequalities exist at different levels, and the realization of spatial and social justice at these levels depends on eliminating these imbalances through spatial planning. Service organizations to clients and, most importantly, the Welfare Organization, may have a lot of data and figures from their clients, but in many cases, existing data does not have a spatial dimension, and they are purely descriptive. The main objective of this research is to analyses spatially clients covered by welfare in the scale of Mashhad, in both regional and neighborhood level. The statistics required for this study are collected from the Department of Welfare of Khorasan Razavi and Mashhad. The methods used for spatial analysis are the standard deviation elliptic index, regional and neighborhood demographic density, kernel density, basic graphic statistical methods including the nearest neighbor's index, spatial autocorrelation measurement models such as general Moran I and LISA. The results of this research, presented in various maps and diagrams, show that the welfare beneficiaries in the city of Mashhad have not been distributed equally and different regions and neighborhoods have a significant difference, with the highest number of clients in regions 2, 3 and 4, the city of Mashhad where tjeay are located in the north and northeastern parts of the city. Also, at the neighborhood level, Shahid Ghorbani, Northern Tabarsi, Derevey and Bahman neighborhoods include the most welfare-clients population. In a general analysis based on the kernel density analysis, it can be stated that four condensed nuclei and a subunit formed in the city of Mashhad. Also, the results of Moran indicator and others indicate that the spatial distribution pattern of welfare clients in Mashhad is quite clustered and in particular parts of Mashhad, which mainly coincide with the informal settlements of the city and the eastern and northern parts of the city are distributed in cluster form.
